Voorpagina

Dat het al jaren niet zo goed gaat met de automatisering bij de Belastingdienst is geen nieuws meer. De laatst (bekende) kwestie was de wens van de 2e Kamer om groente en fruit met 0% Btw te belasten in plaats van de 9% die nu geldt. Dat idee gaat voorlopig niet door omdat de systemen van de Belastingdienst zoiets niet aankunnen. Trouwens ook omdat ze die verandering daar maar een ingewikkelde kwestie vinden: wat is precies groente en wat is precies fruit? En hoe zit het bijvoorbeeld met groente in een potje, of in blik? En hoe zit het met ‘kers op de taart’ (deze term is inmiddels ook al ingeburgerd als bijnaam voor deze kwestie: het dossier ‘kers op de taart’ .. ;-).

De discussie over nut en noodzaak van deze verandering is overigens ook nog lang niet uitgewoed. Getuige onder andere dit artikel: de Belastingdienst zelf ziet het helemaal niet zitten allemaal, en daar zijn ze niet de enige in. Maar hoe dan ook: het is wel een mooie aanleiding om alvast te beginnen aan een ingrijpende verbouwing van alle Btw-software die de Belastingdienst gebruikt om het hele Btw-gebeuren in de hand te houden. Dat (ver-)bouwen gaat 190 miljoen kosten (excl. Btw….. ;-)). Wedje leggen? Dit gaat (minstens) 2x zo lang duren en wordt (minstens) 3x zo duur.
En die 0% Btw op groente en fruit? Er komt dus een nota.
Update: was wel nodig, die aanschaf van een nieuw programma….. Tjonge….

De regering gaat in hoog tempo verder met het doorontwikkelen van nieuwe wetgeving om het onderscheid tussen ‘zelfstandige’ en ‘werknemer’ scherper te krijgen. Daardoor (aldus de regering) wordt de positie van werknemers sterker, en ook die van de ‘schijnzelfstandigen’ die met de komende nieuwe regels sneller ‘werknemer’ zullen zijn. Vorige week publiceerde de regering een voortgangsnota (als antwoord op vragen uit de Tweede Kamer).

Centraal in het denken van de regering staan de begrippen ‘instructies en toezicht’ en ‘inbedding’. In principe is iemand die (vaak letterlijk) in de organisatie van een opdrachtgever werkt en ook krijgt voorgeschreven wat te doen geen zelfstandige, maar werknemer, en is de opdrachtgever dan dus ook geen opdrachtgever, maar werkgever (met alle juridische, fiscale en sociaalrechtelijke verplichtingen van dien).
Als die iemand per uur betaald wordt en per uur meer krijgt dan een bepaald uurbedrag (nog vast te stellen) is dat dan weer niet zo, tenzij die ‘instructies en toezicht’ en ‘inbedding’ zo dominant zijn dat een hoog uurtarief ondergeschikt is. Kortom: een (de zoveelste) poging een grens te trekken tussen wat een werknemer is en wat een echte zelfstandige (zzp ‘er, zmp ‘er, dga met een eigen B.V.). Ik las ook de column van iemand die hier een mening over heeft (hoor je het ook een van een ander).
Over enige tijd komt er ook een internetconsultatie waar iedereen zijn/haar plasje over de plannen mag doen.
Zoals het plaatje bij dit artikel zegt: ‘change ahead’, want dit gaat voor veel ondernemers die (al dan niet af en toe) hulp inhuren mogelijk grote veranderingen betekenen. Of niet natuurlijk…..

Vorige week schreef ik hier over het jaarrapport van de nieuwe inspectie die de belastinginspectie inspecteert. Afgelopen week publiceerde die Belastingdienst zelf haar jaarverslag 2022.
Lang verhaal kort: in 2022 haalde die Belastingdienst 307 miljard aan belastingen en premies op. Met zo ’n 17,5 miljoen inwoners is dat dus gemiddeld ruim € 17.500 p/p. Ander sommetje: bij de Belastingdienst werken nu zo ’n 25.000 mensen die dus p/p zorgen voor een ruime € 13 miljoen aan omzet inkomsten (zo, dat is nog eens een arbeidsproductiviteit!).

Altijd leuk, zo’n jaarverslag. Vind ik dan, ik pluk er een paar leuke punten uit.
De Belastingdienst ziet in haar clientèle 3 groepen: burgers (particulieren), MKB en Grote Organisaties en Ondernemingen. De groep burgers was blijkbaar het meeste werk, met de minste opbrengst: 6,5 miljard. Het MKB bracht 99 miljard op en de Grote Ondernemingen 202 miljard. ‘Eerlijk’ is deze vergelijking natuurlijk niet omdat veel belastingheffing nou eenmaal via ondernemingen loopt (denk aan de Btw, Loonheffing) terwijl ze feitelijk en uiteindelijk door die burgers betaald worden.
Ander interessant feitje: in 2022 werden er 8.707 boekenonderzoeken uitgevoerd met als resultaat € 839 miljoen aan naheffingen en navorderingen, gemiddeld dus ruim € 96.000 per boekenonderzoek. Dus: als ze langskomen …..
Ook interessant: wat vindt ‘men’ van de prestaties van de Belastingdienst? Dat staat in de bijlage: de Belastingdienst scoort van een ruim 6je tot een mager 7tje. Je gaat ermee over (want geen onvoldoendes), maar een voorteken van een glanzende carrière is het niet.
Laatste leuke feitje wat mij betreft: er zijn 674 dossiers van zeer vermogende medelanders en die krijgen natuurlijk ‘speciale aandacht’. Logisch, dat doet ieder bedrijf bij zijn grote klanten.

Laat ik nou toch altijd gedacht, en geleerd, hebben dat de Belastingdienst een ‘inspectie’ van de overheid is, vandaar ook de inmiddels wat verouderde term Inspecteur van Belastingen. Een inspectie controleert -in overheidsdenken- het wel en wee van iedereen die onder zijn werkgebied valt, als het dus over belastingen gaat: iedereen. Inspecteren of iedereen doet wat ‘ie moet doen en zo niet: corrigeren. Maar zo is het dus blijkbaar sinds kort niet meer: er is een nieuwe organisatie: de Inspectie Belastingen, Toeslagen en Douane (IBTD) die de Belastinginspecteur controleert inspecteert.
Oké, dus een inspectie die een inspectie inspecteert.

Die (nieuwe) Inspectie heeft vorige week haar (eerste dus) nieuwe jaarverslag, over 2022, gepubliceerd. Dat jaarverslag ziet er -zoals dat tegenwoordig hoort- weer gelikt uit: mooie lay-out, veel omvattende, inclusieve foto ’s en geschreven in passende managementtaal. En natuurlijk ook met de gebruikelijke enorme hoeveelheid open deuren. Maar: met ook een leuk inkijkje in wat de overheid denkt dat wij allemaal belangrijk vinden. Leuke en leerzame lectuur dus als je een halfuurtje over hebt.
Ik heb trouwens nog wel een interessant onderzoeksgebied voor de IBTD: dit. Succes!

Nadat de Belastingdienst ruim een week geleden al besloot alle aangiften met een Box3-component erin aan te houden, dat wil zeggen: niet te verzegelen met een definitieve aanslag, blijft het rommelen achter de horizon. De ‘overbruggingsregels’ zijn nog steeds onzeker en het hele dossier is inmiddels een migrainedossier geworden voor de 2e Kamer (en kan dus op de stapel crisisdossiers).

Kort samengevat gaat het er nu om dat rechterlijke uitspraken er steeds vaker op wijzen dat de Belastingdienst slechts de werkelijk behaalde rendementen mag belasten en niet die fictieve rendementen die de overheid heeft vastgesteld. Dat is om vele redenen nogal lastig, al is het alleen maar omdat die werkelijke rendementen vaak niet (volledig) bekend zijn bij de Belastingdienst omdat ze daar nooit om vroegen. Het wachten is nu op een uitspraak van de Hoge Raad hierover.
StasFin van Rij gaat inmiddels dapper door met zoveel als dat kan deze nu woedende veenbrand te blussen en tegelijk te werken aan een oplossing om vanaf 2027 al deze onduidelijkheden op te lossen. Het werkveld bemoeit zich inmiddels ook al met de perikelen: de RB (de organisatie van Belastingadviseurs) komt met het idee om beleggingen in panden (voor de verhuur of als 2e huis) te verhuizen van Box 3 naar Box 1, sterker nog zelfs: schrap de hele Box 3.
Ondertussen laat ook de rechterlijke macht van zich horen: het aantal rechtszaken wordt onbeheersbaar.

Rond deze tijd van het jaar brengt de regering altijd de ‘Voorjaarsnota’ uit, een aanvulling op de eind vorig jaar aangenomen plannen en begrotingen voor 2023 (en later) en er staat dit jaar nogal wat in die Voorjaarsnota 2023.
De ‘gratis’ kinderopvang gaan we voorlopig nog even niet doen bijvoorbeeld. Het STAP-budget wordt afgeschaft.

Verder zijn er nog de nodige plannen voor de wat verdere toekomst in de nota opgeschreven, daarvoor verwijs ik kortheidshalve naar prima samenvattingen die al door anderen zijn gemaakt. Enjoy!

De Belastingdienst legt voorlopig geen Definitieve Aanslagen Inkomstenbelasting meer op voor de jaren 2021 en 2022 (en evt. 2020 als je ver achterloopt) als op de aangiften voor die jaren vermogen in Box 3 voorkomt en daarin dan weer ‘overig’ vermogen zit. ‘Overig vermogen’ is alle vermogen behalve spaargeld. De reden voor het stoppen? Er ligt inmiddels een hele stapel uitspraken van rechters dat als belast rendement op dat ‘overige vermogen’ alleen het werkelijk behaalde rendement mag gelden. De Belastingdienst (of beter: de regering) gaat er in haar huidige systeem van uit dat dat vermogen altijd (ongeveer) 6% rendement opbrengt en dat is natuurlijk vaak niet zo. Gevolg: stapels bezwaarschriften van boze belastingbetalers. Logisch toch?

Mooi voorbeeld van die rare 6% one-size-fits-all is een tweede huis, een tweede huis dat niet verhuurd wordt en dus alleen voor eigen gebruik is. Zo ’n huis brengt niks op (althans geen huur), het kost alleen maar geld en om over de waarde daarvan dan toch ook nog 6% fiscaal rendement te rekenen schiet velen in het verkeerde keelgat. Dat speelt bij tweede huizen, maar ook huizen van overleden ouders die nog in de verkoop staan en zo zijn er nog vele andere voorbeelden waar die 6% op zijn minst discutabel is. Denk ook eens aan de mensen die certificaten van de Triodosbank hebben gekocht. De overheid is nu aan het nadenken over een ‘verfijnd’ systeem van het bepalen van een vast rendement per bezitscategorie en dat nadenken gaat enige maanden duren.
Als je op je aangifte geld terugkrijgt, maar tegelijk tot de Box 3-bezitters behoort: geen paniek. Er worden wel ‘gewoon’ voorlopige aanslagen opgelegd zodat teruggaven wel gewoon en ouderwets verleend worden, alleen is het (veel) langer wachten op de definitieve vaststelling van de teruggave.

Ik schreef er hier al vaker over: de overheid verplicht steeds meer instellingen en bedrijven om het (financiële) gedrag van hun klandizie te monitoren, op zoek naar (aanwijzingen voor) crimineel geld. Naar verluid zijn er bij banken bijvoorbeeld inmiddels al zo ’n 25.000 mensen dagelijks met dit speurwerk bezig. Wat doen ze dan? Ze zoeken naar bij- of afschrijvingen die mogelijk (!) duiden op zwart geldtransacties. Dat doen ze natuurlijk (neem ik aan) niet door constant over je schouder mee te kijken bij iedere betaling, er zal een geautomatiseerd systeem op de achtergrond draaien die alle mogelijke problemen eruit vist en op het bureau van zo ’n medewerker legt met de vraag: verdacht, actie?

Inmiddels gaan steeds meer mensen hier last van krijgen. In het AD van afgelopen week vertelt het Kifid er het een en ander over. Er komen ook steeds vaker signalen vanuit bedrijven dat ze op bepaalde bij- of afschrijvingen door hun bank worden aangesproken, zelfs het (tijdelijk) bevriezen van bankrekeningen schijnt steeds vaker voor te komen. Het afstorten van contant geld (b)lijkt een aandachtspunt te zijn en dat is natuurlijk een probleem voor de horeca, winkels en andere bedrijven waar nog steeds met contant geld wordt betaald. Ook overboekingen naar ‘verdachte’ leveranciers begint langzaamaan een aandachtspunt te worden, net zoals het ontvangen van geld van (mogelijk) ‘verdachte’ bronnen (=klanten). Eigenlijk is dus onderhand iedere transactie die afwijkt van wat ‘gebruikelijk’ (of wenselijk) is een aandachtspunt geworden.
Dat de overheid probeert het ‘de illegaliteit’ moeilijk te maken is op zich natuurlijk logisch, maar om daar nou iedereen voor de monitoren en zelfs lastig te vallen (sleepnet)? Hoe dan ook: wees er dus alert op, hoewel ik ook geen idee heb hoe je dat moet doen. Overigens: ook mensen in mijn vak, notarissen en anderen met intermediaire functies vallen onder diezelfde wet en moeten dus hetzelfde doen.

Al sinds de invoering (in 1969 was dat) van de Btw (of beter opgeschreven: de Omzetbelasting, zoals ‘ie officieel heet) zijn er twee tariefgroepen: normaal (nu 21%) en verlaagd (nu 9%). Wetenswaardig: bij de invoering waren die tarieven nog 12% en 4% (voor wie nog gelooft dat de belastingdruk niet stijgt). De omzetbelasting levert de overheid in 2022 zo ’n 65 miljard op, een belangrijke bron van inkomen dus voor onze overheid: circa 20% van alle belastinginkomsten.

Dat er twee tarieven zijn heeft voornamelijk tot doel het mensen met een laag (lager) inkomen te helpen ook financieel zo goed mogelijk door het leven te lopen: wezenlijke zaken zoals voeding en drank zijn door het lage tarief immers goedkoper. althans: dat was vanaf het begin en is nog steeds de gedachte. Maar is dat ook zo? Om daar een idee van te krijgen liet de regering een onderzoek doen, het onderzoeksrapport is vorige week uitgekomen en wat is de conclusie? Niet dus: die 9% is duur, niet effectief en niet efficiënt. Sterker nog: het zijn juist de mensen met de hogere inkomens die er het meest van profiteren. Dat laatste komt dan overigens (ook) weer omdat diezelfde overheid in haar wijsheid besloot om allerlei luxe(re) zaken onder dat lage tarief te brengen zoals bijvoorbeeld cultuur, boeken e.d. En bijzonder ook: water valt wel onder het lage tarief, maar gas en elektriciteit dan weer niet. Ik ga dat onderzoeksrapport nog eens een keer goed doorlezen (want 242 bladzijden, dat kost een paar uur en dit is april en dan moeten de boekhoudingen en Btw-aangiften de deur uit).
Ik voel wel een herziening van de Btw aankomen….
Overigens hebben bijna alle EU-landen (tenminste) twee tariefgroepen, zouden ze het daar dan ook verkeerd zien?
Ooit (in de 16e eeuw) was de invoering van (een soort van) Omzetbelasting, de tiende penning (dus 10%), door de overheid een belangrijke reden voor onze voorouders om een opstand te beginnen, een opstand die nu nog steeds bekend staat als de 80-jarige oorlog…..
En tot slot mijn dubbeltje in de collectebus: ook eens onderzoek doen naar nut en noodzaak van het tarief van 21%?

Al jaren wordt er (in Den Haag) over gesproken: een plicht voor alle ondernemers zich te gaan verzekeren tegen de financiële gevolgen van (tijdelijke) arbeidsongeschiktheid door ziekte of ongeval. Verschillende ballonnen werden -al dan niet met bijpassend trompetgeschal- opgelaten en daarna weer afgeschoten. Of ze liepen gewoon vanzelf weer leeg. Nu lijkt het erop dat de regering echt wil gaan doorpakken als onderdeel van een heel pakket aan veranderingen voor de arbeidsmarkt.
De plannen voor het hervormen van de arbeidsmarkt bestaan voor een belangrijk deel uit het verbieden van het aloude nulurencontract en het dichttimmeren van draaideurconstructies, ook voor uitzendkrachten en payrollers.

Voor zelfstandigen wordt door het zoveel als mogelijk beperken van schijnzelfstandigheid de werkruimte verkleind. Daarnaast komt er dus ook een verplichting voor zelfstandigen een verzekering te sluiten tegen de effecten van (tijdelijke) ziekte of ongeval. Citaat: “Elke zelfstandige moet zich standaard gaan verzekeren voor een uitkering van 70 procent van het laatstverdiende inkomen tot aan de grens van 143 procent van het wettelijk minimumloon (WML). De uitkering is maximaal 100 procent van het WML (in 2023 € 1.934 per maand). De premies van periodiek uitgekeerde arbeidsongeschiktheidsverzekeringen zijn fiscaal aftrekbaar” en dus zijn de uitkeringen ook belast. De premie wordt rond de 8% van de fiscale nettowinst.

Wie zich al bij een verzekeraar verzekerd heeft mag daar (onder voorwaarden) blijven.
De plicht geldt ook voor zelfstandigen met personeel, maar niet voor zelfstandigen die werken via een eigen B.V.
Dat betekent dus waarschijnlijk ook het einde van de Broodfondsen.
Op Higherlevel staat een prima uitleg van de AOV-plannen, inclusief levendige discussie over alle voors, tegens en potentiële vluchtwegen. Voor de oudjes onder ons verwijs ik maar weer eens naar de WAZ die wegens enorm succes in 2004 (na 6 jaar bestaan te hebben!) weer werd afgeschaft.