Al jaren wordt er over gepraat, en nagedacht, en ge-achterkamerd en geklaagd: de van overheidswege verplichte ArbeidsOngeschiktheidsVerzekering (AOV dus) voor alle zzp ‘ers, zelfstandigen, ondernemers. De kogel is wat de regering betreft nu door de kerk: hij komt er, vanaf half 2026 of begin 2027. Nou ja, dan weer niet voor alle ondernemers: 65plussers vallen er niet onder, directeuren-grootaandeelhouders van B.V. ’s ook niet en de zogenaamde ‘resultaatsgenieters’ ook niet. En wie er ook niet onder valt? Ondernemers die zich al ergens anders (een verzekeringsmaatschappij dus) voor die arbeidsongeschiktheid hebben verzekerd, mits de uitkering van die verzekering tenminste gelijk is aan de uitkering die de nieuwe overheidsregeling gaat opbrengen.

Volgens de regering gaat die verzekering maximaal € 171 per maand kosten, maximaal want – het zal ook weer eens niet – hij is inkomens- winstafhankelijk (5,4% van je winst) en de premie is aftrekbaar op het aangifteformulier Inkomstenbelasting, dat dan weer wel. Aan de andere kant: de uitkering is dan wel belast.
En wat wordt die uitkering dan wel? Minimumloon, bruto. Hoe ze zich dat in Den Haag praktisch voorstellen moet ik nog horen, dat gaat – voorspel ik nu al – nog een dingetje worden. Immers: hoe bepaal en bewijs je de werktijd van een ondernemer?
Je moet wel eerst 2 jaar wachten op die uitkering, dus pas na 2 jaar arbeidsongeschiktheid begint de uitkering. Voor die eerste 2 jaar moet je dus zelf sparen, of een broodfonds omarmen, of lief kijken naar je partner.
De verzekering gaat overigens BAZ heten en wordt uitgevoerd door het UWV (hoor ik nu een alarmbel rinkelen?).
Het grappigste vond ik afgelopen week, in combinatie met het bovenstaande, nog dit: de overheid gaat regels voor ondernemers schrappen. Een goed begin is het halve werk, zullen we maar zeggen.

Een typische artsenvraag, toch? Maar ook een typische economenvraag.
En er zijn wel wat voelbare klachten de laatste tijd. Afgelopen week publiceerde PwC een rapport over een ‘structureel verslechterend ondernemersklimaat’, ‘we’ doen het de laatste jaren slechter dan daarvoor en vooral ook slechter dan onze concurrenten.

In de politiek gaat het al niet veel beter en met de staatsfinanciën ook al niet, China en de VS vertonen al een paar jaar egoïstisch economisch gedrag en binnen de EU worden er ook stevige scheuren zichtbaar. Met in ieder geval Frankrijk gaat het echt niet goed, er dreigen zelfs ‘Griekse problemen’ (weet je nog, van toen?) en Frankrijk is qua economie heel wat groter (zo ’n 10 keer) dan Griekenland. Je ziet de financiële roofdieren inmiddels verlekkerd kijken naar de hapklare brokken vlees die in Frankrijk voor het oprapen liggen.
Blijkbaar is het weer tijd voor een stevige economische e/o financiële crisis? Volgens RTL valt het trouwens allemaal wel mee, we (nou ja, 80% van ons) zijn financieel heel gelukkig.
Kunnen wij als simpele zielen wat doen aan deze mogelijk komende ellende? Niet echt, toch? We kunnen er wel iets mee doen, namelijk onze eigen financiële huishouding (zakelijk en privé) opschonen en strak trekken; alle onnodige ‘clutter’ eruit schrappen. Want dat is altijd handig en nu is er ook een aanleiding.

Het geluid wordt steeds sterker: het einde van de hypotheekrenteaftrek (HRA) is in zicht. Nou is dat zicht al een jaartje of 20 (zelfs al veel langer eigenlijk) voelbaar, maar de aandacht ervoor wordt de laatste tijd steeds groter. ‘Ongelijkheid’ (het modewoord van de laatste jaren), kost de overheid teveel geld (dat is het dus eigenlijk vooral) zijn de onderliggende drijfveren in Den Haag en dat zijn serieuze drijfveren (hype en geld is een machtige combinatie). En bovendien: de EU vindt het nodig.

Tot nu toe gaat de discussie over die afschaffing gepaard met verzachtende maatregelen, zoals het verlagen van de Inkomstenbelasting en het niet ineens, maar geleidelijk afschaffen. Mijn ervaring is dat als zo ’n wind opsteekt er het een en ander gaat bewegen. Overigens is het fiscale effect van die aftrek al behoorlijk gereduceerd: aftrek kan nog slechts tegen een laag (eerste belastingschijf) belastingtarief, het amendement Hillen ligt al in het hospice langzaam af te sterven en het introduceren van de Bijleenregeling betekent ook minder aftrek.

De afgelopen week kwamen er wat onderzoeken naar buiten die zouden moeten aantonen dat het gevolg van het afschaffen best wel eens mee zou kunnen vallen, hoogstens een paar tientjes per maand. Jaja. Als ik door de aangiften van mijn huizenbezittende klandizie kijk is dat vaak een wel erg optimistische kijk.
Maar hoe dan ook, het kan geen kwaad om eens te gaan rekenen: hoe groot zou de impact van zo ’n afschaffing op jouw financiële positie zijn? En wat zou je kunnen doen om die impact zoveel als mogelijk binnen de perken te houden? Zoals we in de jaren ’80 al wisten: een slimme meid is op haar toekomst voorbereid (geld ook voor mannen overigens).

Inderdaad: vakantie. Oftewel: ik ben er even niet.
Voor wie niet zonder kan nog een paar lezenswaardige linkjes over de zaken die nu spelen (eens kijken of die zaken na mijn vakantie ook nog zo ‘hot’ zijn…).

De wet DBA/VBAR, oftewel de strijd tegen de schijnzelfstandigheid. Honderden zzp ‘ers hebben een klacht ingediend bij de ACM en de Ombudsman. En als dat niet helpt? Dan gaan ze naar de rechter, zoals bijna iedereen in deze moderne tijden. We gaan het zien, interessant gaat het zeker weer worden.
De andere kant van deze medaille (en vele andere medailles): het aantal vacatures daalt snel (want AI, toch?).
En is NL nou fiscaal een duur land, of juist niet? Over dat onderzoek zou ik nog wel het een en ander willen melden, maar daar heb ik nu de tijd niet meer voor.
Box3, de Belastingdienst is begonnen met ‘de hersteloperatie’. En gelijk komen de bijzondere gevallen al boven drijven. Dat wordt -durf ik nu al te voorspellen- weer een hele grote verzameling ‘gangen naar de rechters’.

Anyway: ik vertrek voor een paar weken naar het buitenland, ik wil het allemaal even niet meer weten.
See you eind augustus.
Is er iets gebeurt, of gaat er iets gebeuren dat je me wilt laten weten? Stuur een mail, ik probeer daar af en toe naar te kijken (als dat lukt op de plekken waar wij zitten) en anders zie ik het in ieder geval als ik terugkom en pak ik het zo snel mogelijk op.

Altijd leuk (en ook leerzaam natuurlijk) om in de keuken van de Belastingdienst te kijken: hoe controleren ze daar een ingediende aangifte? Nou, grotendeels geheel geautomatiseerd dus – maar dat wisten we al. Wie in de aangifte Inkomstenbelasting geen rare (d.w.z. afwijkende) dingen doet wordt geheel geautomatiseerd afgewikkeld richting een definitieve aanslag. Wijkt er wel iets af, dan wordt de aangifte ‘uitgeworpen’ (uit het geautomatiseerde proces dus) en belandt op het bureau van een nieuwsgierige belastingcontroleur die eens goed gaat kijken naar wat de geachte belastingplichtige beweert, of die bewering wel juist is en of die wel past in de fiscale regels.

Tot zover niets nieuws. Heel af en toe krijgen we een kijkje in wat ‘het systeem’ ziet als raar, dan wel ‘afwijkend’. Deze keer naar aanleiding van vragen in de 2e Kamer over de aftrek van zorgkosten (voorheen: ziektekosten). De manier van invullen bepaalt mede of een aangifte nader wordt bekeken of naadloos door het systeem schuift. Wat je precies moet doen, of nalaten, wordt natuurlijk niet volledig uit de doeken gedaan, maar het geeft een idee. Op eenzelfde manier worden ook andere aftrekposten bekeken.

De bekende kogel is door de even bekende kerk: MinSoZa van Hijum heeft zijn wetsvoorstel om ‘het’ allemaal te regelen naar de 2e Kamer gestuurd. Hoelang het dan duurt voordat de wet ingaat is altijd de vraag (plan is 01 juli 2026) en hoe die wet er uiteindelijk uitziet ook, maar voor het eerst sinds 2016 gebeurt er tenminste weer eens iets op wetgevend gebied. Mooi citaat uit de toelichting op de wet: “Als je aangestuurd wordt in je werk en je loopt geen ondernemersrisico, dan ben je een werknemer en heb je recht op de zekerheid die daarbij hoort. En als je echt zelfstandig werkt en onderneemt, dan is daar alle ruimte voor.”

Klinkt mooi, punt is natuurlijk wel: dat is al ruim een eeuw zo en alle pogingen voorheen om dit wettelijk te regelen zijn tot nu toe (deels) onuitvoerbaar gebleken, of op zijn minst onpraktisch. Want het probleem, dat blijft en dat probleem is dat het onderscheid tussen een werknemer en een ondernemer niet altijd even makkelijk te zien is. Plus dat er nogal wat ‘vrije jongens’ zijn (en meisjes ook natuurlijk) die hun werk gewoon niet als loonslaaf willen doen.
Anyway. (Bijna) iedereen stort zich nu op het in het wetsontwerp genoemde minimum uurtarief van € 36, terwijl het probleem natuurlijk veel groter is dan dat alleen en die € 36 natuurlijk ook makkelijk te omzeilen is.
Maar goed, we gaan het zien, over een jaartje weten we meer.

Citaat: “De Financial Intelligence Unit Nederland (FIU) heeft vorig jaar bijna 3,5 miljoen meldingen ontvangen van ongebruikelijke transacties. Vooral het toenemende inzetten van schijnbedrijven baart zorgen.” Zo, bijna 3,5 miljoen meldingen (vorig jaar waren dat er nog zo ’n 2,3 miljoen). Ik denk: ik kijk eens even na hoeveel mensen er daar werken, maar daar doen ze nogal geheimzinnig over (of in modern newspeak Nederlands: weinig transparant).

Want dat lijkt me een hoop werk, 3,5 miljoen (vaak toch redelijk vage) berichten nalopen. Als je daar gemiddeld een uurtje over doet heb je toch zo ’n kleine 2.000 fulltime medewerkers nodig. Anyway, zorg dat je niet tussen die meldingen zit – dat is niet goed voor je naam en reputatie. Dus denk eraan: geen ongebruikelijke dingen doen!

De grootste en vervaarlijkste fiscale waakhond van de overheid is de FIOD. Als je er echt en bewust een soepzooitje van gemaakt hebt dan komt die FIOD bij je op bezoek en dan heb je een probleem. Toch? Dat blijkt er nogal van af te hangen, zoals blijkt uit dit artikel. Ingewikkeld is het wel allemaal, zo blijkt ook uit dat artikel; in de oude Winnetouverhalen zou die tegen Old Shatterhand zeggen: ‘Opperhoofd Staat spreekt met dubbele tong’.

Dat de praktijk nogal eens harder is dan de leer op dit gebied blijkt ook uit dit artikel over de Belastingdienst en het wankele evenwicht dat ze daar moeten zoeken tussen fraude opsporen aan de ene kant en privacy waarborgen aan de andere kant.
En dan hebben we natuurlijk ook nog een overheid die ferme taal gebruikt.
Ze hebben het er maar druk mee, daar in Den Haag. En ondertussen ……..
Goed nieuws op dit gebied is er ook: banken gaan ons minder snel derdegraads ondervragen als we contant geld opnemen.

Bijzondere conclusie: “In de top van het Nederlandse bedrijfsleven schort het opvallend vaak aan basiskennis van zakelijke financiën. Dat blijkt uit een onderzoek van fintech-bedrijf Pleo onder duizend Nederlandse werknemers.” Zo! Daar kunnen we het dan mee doen.

Maar eerst even kijken wie of wat Pleo is natuurlijk. Ah! Die verkopen financiële info en kennis en systemen om info effectief en efficiënt bij de hand te hebben, ook wel ‘boekhouden’ genoemd in vroeger dagen. Maar dan nog, een interessant onderzoekje is het natuurlijk wel. Financiële stress en zelfs schaamte, tjonge, wat een ellende is het toch allemaal. Nog een citaat: “Zelfs onder mensen met budgetverantwoordelijkheid blijkt dit een uitdaging: 74 procent van hen erkent dat ze niet voldoende inzicht hebben in kostenstructuren, winstgevendheid of de financiële impact van hun werkzaamheden”.
Ik snap nou wel waarom het de laatste decennia (daarvoor trouwens ook hoor) zo vaak mis gaat bij grote projecten: ze kunnen niet rekenen…. En ze willen zo graag…..
Deze ‘slimmeriken’ kunnen dan wel weer rekenen.