Heerlijke tijden toch: StuFi? BKR? Okay dan: StuFi = Studiefinanciering en BKR = Bureau Kredietregistratie. En die hebben met elkaar te maken omdat? Omdat de BKR registreert bij wie je allemaal schulden hebt (zodat o.a. een financier je leencapaciteit kan beoordelen). Een studieschuld door studies is natuurlijk ook een schuld (met rente en aflossing) en zo ’n schuld maakt dus je ruimte om te lenen kleiner, voor een hypotheek bijvoorbeeld.
Bekend is dat veel jongeren zich daar behoorlijk zorgen over maken: een (grote) studieschuld maakt het behoorlijk lastiger een hypothecaire lening te krijgen. Op zich wel terecht, want ook op die StuFi moet natuurlijk afgelost worden en ook ex-studenten kunnen een Euro maar één keer uitgeven. ‘The Big Lie’ is daarom een bekend fenomeen: de ex-student verzwijgt de studieschuld gewoon bij de aanvraag van een hypothecaire lening. Aan dat fenomeen leek een einde te komen omdat de studieschulden geregistreerd zouden gaan worden bij de BKR en dan weet de bank dus ook dat die lening er is. Dat registreren gaat niet door las ik (pdf) vorige week: de minister is niet van zins daar aan mee te werken. Okay dus, the big lie can continue. Heerlijke tijden toch?

Al jarenlang komt af en toe een aloude discussie bovendrijven: moeten ondernemers zich niet verplicht verzekeren voor (beter: tegen de gevolgen van…) arbeidsongeschiktheid en een pensioen- oudedagsvoorziening? De vorige regering was er mee bezig, maar gaf het al snel weer op: te ingewikkeld, te moeilijk en te gevoelig.
De laatste weken gonzen weer stellingen, meningen (en bijen, maar dat terzijde) rond.

Zo blijken werkgevers (werkgevers???) ineens te vinden dat zelfstandigen zich verplicht moeten verzekeren voor de gevolgen van arbeidsongeschiktheid. En hoppa: een organisatie van zelfstandigen is daar mordicus tegen.
Het Nibud vindt vervolgens dat zelfstandigen (ook, naast alle werknemers) verplicht moeten gaan sparen (=betalen) voor een oudedagsvoorziening.

Tja. Verplicht. Dat vind ik altijd een lastige, dat ‘verplichte’ aspect. We doen dat natuurlijk al (betalen): ook zelfstandigen betalen mee aan de AOW, en krijgen die uitkering ook als ze een zekere gezegende leeftijd hebben bereikt, maar de AOW is geen vetpot. Verplicht… Dat is nou zo ’n woord waar ik niet dol op ben, zeker niet als het beheer van de premies weer in handen komt van een orgaan, gedomineerd door (ex-)overheidsdienaren. Aan de andere kant: zowel arbeidsongeschiktheid als oudedag is een stevig aandachtspunt voor iedere zelfstandige. Niet als het al ’te laat’ is, maar nu al. We hebben het alleen wel over nogal forse premies van ettelijke duizenden euro’s per jaar, dus denk er in ’s hemelsnaam goed over na.

Ja, dat mag. En is vaak ook ‘handig’, want geen Box 3 heffing dan dus en mogelijk ook meer (of überhaupt) toeslagen. Dus probeert de Belastingdienst aan dat sparen in het eigen bedrijf grenzen op te leggen: een ondernemer mag geen ‘overtollige liquiditeiten’ in het eigen bedrijf aanhouden, die moeten in Box 3 aangegeven worden.
Hoeveel dat nou precies is: die ‘overtollige liquiditeiten’? Dat staat nergens opgeschreven. Op fora in mijn vakgebied zie ik vaak als redenatie: tot € 50.000 niks aan de hand, boven de € 100.000 kan/mag niet (dus Box 3) en daartussen hangt het van de omstandigheden af.
En kijk: ineens is er een interessante uitspraak (pdf) van een rechter (in hoger beroep zelfs) die zo ’n € 350.000 niet overtollig vond. Zo! Da ’s veul geld, € 350.000. Dat scheelt dan toch mooi zo ’n € 3.000 Box 3-belasting (minus dan de renteopbrengst van dat spaargeld, want dat is dan wel belast in het eigen bedrijf, maarja… 0,1% ofzo?). En dat ieder jaar ook nog.
Beetje een specifiek gevalletje, dit. Met ook nog een niet erg handige belastingambtenaar. Maar de rechter steunde qua principe wel de stelling van de ondernemer dat dat geld nodig was voor (o.a.) toekomstige tegenvallers en dat is toch wel nieuw.
Dat opent deuren die tot nu toe gesloten waren, tenminste als deze uitspraak blijft staan. Gaan we zien.

Mooi: weten we eindelijk wat de overheid met ons van plan is in (en vanaf) 2019.
Zijn er redenen om als ondernemer aan die plannen een paar slapeloze nachten te besteden? Nou nee eigenlijk: een paar leuke en wat minder leuke zaken en verder draait de wereld ook in 2019 gewoon door, wordt het vanaf (ongeveer) mei weer mooi weer, valt Kerstmis ook in 2019 op 25 en 26 december en begint 2020 gewoon nog steeds op 01 januari…2020.
Ik kan hier natuurlijk alle plannen en gevolgen gaan opsommen, maar dat ga ik lekker niet doen omdat anderen dat al prima gedaan hebben.

Een paar linkjes dus voor de belangstellende lezer.
Als eerste een linkje naar een pagina die weer doorlinkt naar wat de 30 grootste accountantskantoren zoal gevonden en opgeschreven hebben. Een tweede linkje verwijst door naar de kortste samenvatting die ik kon vinden, iets uitgebreider en met wat meer uitleg vind je hier.

Heel kort samengevat dus: een paar behoorlijk grote veranderingen (Lage Btw van 6% naar 9%, tarief Vennootschapsbelasting omlaag maar tegelijk ook: verkorting termijn verliescompensatie en verhoging tarief Box 2. En de KOR gaat ingrijpend op de schop). En ohja: de dividendbelasting wordt afgeschaft (wat dus zo opgeschreven niet waar is, maar goed).
Er zitten een paar mogelijk prijzige puntjes in de kleine lettertjes: het versnellen van de aftrekbeperking hypotheekrente en -als ik het goed lees- eenzelfde principe voor de fiscale ondernemersaftrekken zoals de Zelfstandigenaftrek (auw!). We gaan ook van 4 naar 2 belastingschijven en tegelijk wordt er weer gesleuteld aan de heffingskortingen waardoor het uiteindelijke effect zonder gecomputeriseerde rekenwonders nog niet goed te zien is nu (kom ik later dit jaar nog op terug).
Leuk: enorme ophef ineens over een klein (maar best ingrijpend) plan om schulden van directeuren-grootaandeelhouders aan hun B.V. ’s zwaar te gaan belasten. Tiswat…..
Last but not least: hier schreef ik een verhaal over ‘de koopkracht’. Dat kan Arjen Lubach beter en vooral ook leuker uitleggen dan ik zag ik zondagavond. Kijken dus!

Groot nieuws! En eindelijk! Er komen regels voor het privégebruik van de fiets (van de baas, that is). Na jarenlang ploeteren, gokken, filosoferen en aanklungelen heeft de overheid besloten wat het gaat worden: 7% van de catalogus aankoopwaarde. Mooi. Duidelijkheid.
Voor werkgevers en werknemers dan. Want gaat dit ook gelden voor ondernemers met een fiets ‘op de zaak’ (ja, dat kan: een fiets ‘op de zaak’!)? Eigenlijk niet dus, want daarop lijkt de regel (nog?) niet geschreven, maar wat niet is kan nog komen natuurlijk en zo slecht is die nieuwe regel niet (vind ik dan): aan de ene kant alle kosten aftrekken (inclusief afschrijvingen), aan de andere kant dus deze ‘bijtelling’. Hoe het dan met de Btw gaat wordt nog even wat lastig, maar dat gaan we vast ook oplossen (gokje: 2,7% van de waarde? En 1,5% als het een tweedehandsje was?).
En het woord ‘leasefiets’ heeft inmiddels ook al zijn intrede gedaan.

DBA: net zo belangrijk als de waterstand in de toiletpot, tegelijk kijken we er liever nooit naar. Toch? Velen van ons hebben er toch mee te maken: als degene die voor een andere ondernemer klussen doet, of als de ondernemer die iemand inhuurt voor een klus.
Wel of niet ‘zelfstandig’, dat is de kernvraag.
En dan vooral natuurlijk: gewoon een factuur, of loondienst? Nog even teruggrijpend op de geschiedenis: eerst was er de VAR, maar die was niet goed. Toen kwam de DBA, en die was ook al niet goed. Wat nu?
Er is ineens (een soort van) witte rook, zo las ik hier, tussen allerlei andere plannen voor het komende jaar.
Het (uur?)tarief gaat belangrijk worden (Oei, dat wordt weer (creatief) rekenen dus). En er komt ook een ‘opdrachtgeversverklaring’ die vrijwaring van fiscaal gedoe geeft, als die naar waarheid is ingevuld dan.
Of het echt zo gaat worden? Geen idee. Maar deze denkrichting gaat al veel langer rond, dus het zou zomaar kunnen. Is dit een oplossing? We gaan het zien. Vooralsnog lijkt het erg op ‘oude wijn in nieuwe zakken’, maar dan met een prijslabeltje eraan (het uurtarief dus).

Wisten we allang natuurlijk, officieus dan. Maar het is nu echt officieel: het gaat door, het lage btw-tarief gaat per 01-01-2019 van 6% naar 9%. Okay dan, doen we chef.
Dat betekent dus ook nogal wat administratief sleutelwerk in kassa’s, boekhoudingen en aanverwanten. Ook belangrijk: wat moet er gebeuren met omzet die over het jaar heen gaat (bijvoorbeeld geleverd in december 2018, betaald in januari 2019 – of omgekeerd)? Zorg ervoor dat je alles op tijd goed op de rit hebt, of goed (genoeg) voorbereid, dat scheelt een hoop onnodig gedoe bij de eerste btw-aangifte 2019.
En uw cijferaar denkt met weemoed terug aan de tijden dat de Btw nog 4% (laag) en 12% (hoog) was…… Dat was in 1969, toen de Btw werd ingevoerd.

… ik doe even niet meer mee. Ik ga kijken of cijfertjes er elders ook zo uitzien als hier achter mijn bureau. Vast, maar je weet maar nooit.
Is er toch iets? Spreek het in op mijn antwoordapparaat (staat klaar op 024-3294331) of stuur een mail.
Na mijn vakantie stort ik me weer vol enthousiasme op wat iedereen me toewerpt. Tot dan! En muziekje voor tijdens het wachten.
Update: back home again.

Sinds twee weken (ook hier) breed in het zakelijke nieuws: het Btw-nummer voor éénpitters (zelfstandigen, zzp ‘ers) mag niet meer hetzelfde zijn als het BSN (Sofi-)nummer van die ondernemer. Met als gevolg lichte (zeggen ze) paniek bij de StasFin, de Belastingdienst en heel wat andere organisaties dus.
Want dat heeft heel veel gevolgen, alleen weten we met z ’n allen nog niet precies welke en naar goed NL-gebruik wordt er dus …. een commissie opgezet die dit moet gaan onderzoeken, lees ik onder andere hier. Wat ik ook lees: er komen misschien 2 (ja, twee!) nummers, een voor intern en een voor extern gebruik. Ojé. En nog een ojé: 01 januari 2019 gaan ze niet halen: te complex. Nah, kan ik in ieder geval met een gerust hart op vakantie gaan, ook met kerstvakantie denk ik dan. Regeren is vooruitzien per slot.

Rust tot 2020, zo zag het eruit. Voor even. Want de Belastingdienst gaat weer op pad om ‘pseudo-ondernemers’ (schijnzelfstandigen, ook goed) te vinden. En vooral dan hun ‘opdrachtgevers‘ werkgevers.
Dat is mooi, aan de ene kant dan (het onderuit halen van echte schijnconstructies). Want de andere kant is natuurlijk ook dat er bij opdracht- dan wel werkgevers weer onrust en onzekerheid gaat ontstaan en dus gaat er mogelijk weer getreuzeld worden met nieuwe opdrachten en/of er worden weer monstrueuze contracten gebrouwen om het risico (op werkgeverschap dus) zo klein mogelijk te krijgen. En dat op basis van een wet (DBA dus) waarvan bijna iedereen vindt dat die niet houdbaar is. Tja.
Misschien toch maar even lezen, dat ‘Toezichtsplan‘?
En oh ja, dan las ik deze week ook dit nog…. ;-). Dit onderzoek is overigens van een ‘recruitmentbedrijf’, dus ……