Henk

De regering gaat in hoog tempo verder met het doorontwikkelen van nieuwe wetgeving om het onderscheid tussen ‘zelfstandige’ en ‘werknemer’ scherper te krijgen. Daardoor (aldus de regering) wordt de positie van werknemers sterker, en ook die van de ‘schijnzelfstandigen’ die met de komende nieuwe regels sneller ‘werknemer’ zullen zijn. Vorige week publiceerde de regering een voortgangsnota (als antwoord op vragen uit de Tweede Kamer).

Centraal in het denken van de regering staan de begrippen ‘instructies en toezicht’ en ‘inbedding’. In principe is iemand die (vaak letterlijk) in de organisatie van een opdrachtgever werkt en ook krijgt voorgeschreven wat te doen geen zelfstandige, maar werknemer, en is de opdrachtgever dan dus ook geen opdrachtgever, maar werkgever (met alle juridische, fiscale en sociaalrechtelijke verplichtingen van dien).
Als die iemand per uur betaald wordt en per uur meer krijgt dan een bepaald uurbedrag (nog vast te stellen) is dat dan weer niet zo, tenzij die ‘instructies en toezicht’ en ‘inbedding’ zo dominant zijn dat een hoog uurtarief ondergeschikt is. Kortom: een (de zoveelste) poging een grens te trekken tussen wat een werknemer is en wat een echte zelfstandige (zzp ‘er, zmp ‘er, dga met een eigen B.V.). Ik las ook de column van iemand die hier een mening over heeft (hoor je het ook een van een ander).
Over enige tijd komt er ook een internetconsultatie waar iedereen zijn/haar plasje over de plannen mag doen.
Zoals het plaatje bij dit artikel zegt: ‘change ahead’, want dit gaat voor veel ondernemers die (al dan niet af en toe) hulp inhuren mogelijk grote veranderingen betekenen. Of niet natuurlijk…..

Vorige week schreef ik hier over het jaarrapport van de nieuwe inspectie die de belastinginspectie inspecteert. Afgelopen week publiceerde die Belastingdienst zelf haar jaarverslag 2022.
Lang verhaal kort: in 2022 haalde die Belastingdienst 307 miljard aan belastingen en premies op. Met zo ’n 17,5 miljoen inwoners is dat dus gemiddeld ruim € 17.500 p/p. Ander sommetje: bij de Belastingdienst werken nu zo ’n 25.000 mensen die dus p/p zorgen voor een ruime € 13 miljoen aan omzet inkomsten (zo, dat is nog eens een arbeidsproductiviteit!).

Altijd leuk, zo’n jaarverslag. Vind ik dan, ik pluk er een paar leuke punten uit.
De Belastingdienst ziet in haar clientèle 3 groepen: burgers (particulieren), MKB en Grote Organisaties en Ondernemingen. De groep burgers was blijkbaar het meeste werk, met de minste opbrengst: 6,5 miljard. Het MKB bracht 99 miljard op en de Grote Ondernemingen 202 miljard. ‘Eerlijk’ is deze vergelijking natuurlijk niet omdat veel belastingheffing nou eenmaal via ondernemingen loopt (denk aan de Btw, Loonheffing) terwijl ze feitelijk en uiteindelijk door die burgers betaald worden.
Ander interessant feitje: in 2022 werden er 8.707 boekenonderzoeken uitgevoerd met als resultaat € 839 miljoen aan naheffingen en navorderingen, gemiddeld dus ruim € 96.000 per boekenonderzoek. Dus: als ze langskomen …..
Ook interessant: wat vindt ‘men’ van de prestaties van de Belastingdienst? Dat staat in de bijlage: de Belastingdienst scoort van een ruim 6je tot een mager 7tje. Je gaat ermee over (want geen onvoldoendes), maar een voorteken van een glanzende carrière is het niet.
Laatste leuke feitje wat mij betreft: er zijn 674 dossiers van zeer vermogende medelanders en die krijgen natuurlijk ‘speciale aandacht’. Logisch, dat doet ieder bedrijf bij zijn grote klanten.

Laat ik nou toch altijd gedacht, en geleerd, hebben dat de Belastingdienst een ‘inspectie’ van de overheid is, vandaar ook de inmiddels wat verouderde term Inspecteur van Belastingen. Een inspectie controleert -in overheidsdenken- het wel en wee van iedereen die onder zijn werkgebied valt, als het dus over belastingen gaat: iedereen. Inspecteren of iedereen doet wat ‘ie moet doen en zo niet: corrigeren. Maar zo is het dus blijkbaar sinds kort niet meer: er is een nieuwe organisatie: de Inspectie Belastingen, Toeslagen en Douane (IBTD) die de Belastinginspecteur controleert inspecteert.
Oké, dus een inspectie die een inspectie inspecteert.

Die (nieuwe) Inspectie heeft vorige week haar (eerste dus) nieuwe jaarverslag, over 2022, gepubliceerd. Dat jaarverslag ziet er -zoals dat tegenwoordig hoort- weer gelikt uit: mooie lay-out, veel omvattende, inclusieve foto ’s en geschreven in passende managementtaal. En natuurlijk ook met de gebruikelijke enorme hoeveelheid open deuren. Maar: met ook een leuk inkijkje in wat de overheid denkt dat wij allemaal belangrijk vinden. Leuke en leerzame lectuur dus als je een halfuurtje over hebt.
Ik heb trouwens nog wel een interessant onderzoeksgebied voor de IBTD: dit. Succes!

Nadat de Belastingdienst ruim een week geleden al besloot alle aangiften met een Box3-component erin aan te houden, dat wil zeggen: niet te verzegelen met een definitieve aanslag, blijft het rommelen achter de horizon. De ‘overbruggingsregels’ zijn nog steeds onzeker en het hele dossier is inmiddels een migrainedossier geworden voor de 2e Kamer (en kan dus op de stapel crisisdossiers).

Kort samengevat gaat het er nu om dat rechterlijke uitspraken er steeds vaker op wijzen dat de Belastingdienst slechts de werkelijk behaalde rendementen mag belasten en niet die fictieve rendementen die de overheid heeft vastgesteld. Dat is om vele redenen nogal lastig, al is het alleen maar omdat die werkelijke rendementen vaak niet (volledig) bekend zijn bij de Belastingdienst omdat ze daar nooit om vroegen. Het wachten is nu op een uitspraak van de Hoge Raad hierover.
StasFin van Rij gaat inmiddels dapper door met zoveel als dat kan deze nu woedende veenbrand te blussen en tegelijk te werken aan een oplossing om vanaf 2027 al deze onduidelijkheden op te lossen. Het werkveld bemoeit zich inmiddels ook al met de perikelen: de RB (de organisatie van Belastingadviseurs) komt met het idee om beleggingen in panden (voor de verhuur of als 2e huis) te verhuizen van Box 3 naar Box 1, sterker nog zelfs: schrap de hele Box 3.
Ondertussen laat ook de rechterlijke macht van zich horen: het aantal rechtszaken wordt onbeheersbaar.