Nieuws

Het rondsnuffelen in je persoonlijke gegevens is weer een stapje verder voortgeschreden las ik afgelopen week. Er komen apps op de markt die je het makkelijker maken alle relevante (persoonlijke) info bij elkaar te harken voor allerlei nuttige (of noodzakelijke) zaken.

Info halen uit je aangifte(n) Inkomstenbelasting, uit je banksaldi, uit je pensioensituatie, welke verzekeringen je allemaal hebt, wat …
Het kan allemaal, want die gegevens zijn er natuurlijk en wat kan gebeuren zal ook (ooit) gebeuren. En natuurlijk zijn er allerlei ‘ingebouwde’ privacy-garanties in die apps, maar ik blijf dit soort dingen toch lastig vinden. Want – zoals al opgeschreven – alles wat kan gebeuren zal ook (ooit) gebeuren.
Maar gelukkig is de politiek en de privacywaakhond alert. Of dat helpt???

Ja, echt? Ja. Ik schreef er al eerder over: de PSD2-wetgeving die over niet al te lange tijd ingaat. In die wetgeving moet je bank derden toegang verlenen tot (het kijken op) je bankrekening als jij daarmee instemt (belangrijk detail natuurlijk, maar of dat ook hiervoor geldt??).

Ook de Belastingdienst kan dus straks meekijken waar je je (zakelijke) boodschappen doet en ook justitie (en straks vast ook nog vele andere instanties, instellingen en wie-weet-wie/wat-nog-meer). ’t Is 2019 per slot en de BB=WY (Big Brother is watching you)-trein raast in hoge snelheid door. De overheid werkt al aan een portal die dit allemaal ‘makkelijk’ (voor haar, natuurlijk) moet maken. Nah ja, scheelt in ieder geval weer tijd bij een belastingcontrole: je bankgegevens hebben ze dan al bekeken. mooi toch?
En als we dan toch bezig zijn: al eeuwen kennen we het fenomeen van de ‘fiscale klikspanen’: mensen die (anoniem meestal) bij de fiscus klikken over wat jij volgens hun fout zou doen.
Dat anonieme mag ook al niet meer las ik….

Kennen jullie deze gouwe ouwe nog? Moest ik even aan denken toen ik het verhaal van een vrouw las die mocht opdraaien voor de helft van de studieschuld van (ex-)manlief.

Voordat iedereen schrikt en alle trouwplannen gelijk in de prullenmand gooit: dat geldt vanaf 2018 niet meer zo. Vanaf 2018 vallen schulden ontstaan voor het huwelijk (in principe!) niet meer in de huwelijkse financiële gemeenschap.
Maar voor 2018 nog wel en daarmee is de huwelijkspartner dus aansprakelijk voor de studieschuld als het huwelijk voor 2018 plaatsvond. Toch een aandachtspuntje met die tegenwoordig wel erg lang doorlopende studieschulden.
De mevrouw uit dit verhaal was er in ieder geval vast niet erg blij mee…..

Oei! Da ’s veul: de helft. Wie zegt dat? Het CBS dus, op vraag van een Payrollbedrijf uitzendbureau (‘WePayPeople‘, mooie naam trouwens!). Die helft draagt dus niets bij aan ‘onze voorzieningen’ en dat is ’te gek voor woorden’, aldus de directeur van WePayPeople.

Je wilt cijfertjes? Krijg je cijfertjes. In 2016 gaven 482.700 mensen op hun aangiftebiljet Inkomstenbelasting aan alleen winst uit onderneming te hebben als bron van inkomen en daarvan betaalden er 222.700 hélémáál niets aan Inkomstenbelasting. Dat is dus ongeveer 46%.
Bij alle ondernemers met als enige bron van inkomen hun bedrijf (dus ook de B.V.-werkers en de zelfstandigen met personeel) was dat percentage zelfs 48%. Wow!
Toch? Of niet dan? Nou, dat ligt toch wel wat genuanceerder, vind ik dan. In de eerste plaats omdat die ondernemers natuurlijk wel Btw betalen (over hun boodschappen), misschien OZB (als ze een eigen huis hebben), accijnzen (op wat ze aan brandstof in hun auto ’s stoppen, aan borrels opdringen en aan peuken oproken) en zo nog wel het een en ander. Ze dragen vaak ook weer bij aan de winst van hun leveranciers, die dan mogelijk weer wel…. En last but no least: dat ze niets betalen kan ook nog komen door een handige verdeling van het fiscale inkomen met hun (fiscale) partner. Of dat ze (veel) geld spenderen aan hun oudedagsvoorziening, of arbeidsongeschiktheidsverzekering.
Dus zo dramatisch als die directeur het zei is het nou ook weer niet. Of in ieder geval is het niet zo simpel als die goede man blijkbaar denkt.

Althans, dat (‘op koers’) schrijft de regering in een voortgangsbrief aan de Tweede Kamer. Dat mag ook wel: de oude wet DBA (van 01 mei 2016 al officieel geldig) is op de lange baan geschoven, uitgesteld, min of meer afgeschaft en toch weer niet en ondertussen behelpt iedereen zich maar zo ’n beetje met …. ja, met wat? Hoe? Met alle onzekerheden van dien. Wanneer is iemand die je inhuurt nou ondernemer en wanneer is die werknemer? 
Afgelopen week was Deliveroo uitgebreid in het nieuws. Dat zocht de grens op en die grens hebben ze ook gevonden, zelfs het land achter die grens hebben ze gezien en dat hadden ze liever niet gedaan.
De kant die het opgaat is al wel langer bekend, de details worden steeds duidelijker. Heb je met deze problematiek van doen, als dienstverlener of als afnemer, kijk vast wat er in Den Haag in het vat aan het rijpen is.
Een gewaarschuwd mens telt immers voor twee. Toch?

Vast al gezien of gelezen denk ik? Vanwege de privacy krijgen in 2019 alle eenmanszaken een nieuw Btw-nummer 2e Btw-nummer.
Handig weer: twee nummers.
Eentje voor de Btw-aangiften en alle verdere communicatie met de Belastingdienst en een andere voor communicatie met klanten, leveranciers en de rest van de wereld. Dus voor op je website, je briefpapier, je facturen, je offertes, je visitekaartjes, …. Huh? Dat hoefde mocht toch niet meer, je Btw-nummer op je website enzo? Nee, maar dat nieuwe nummer kan natuurlijk weer wel, dus zwengel je lay-outsoftware maar vast aan.
Hoe dit allemaal gaat gebeuren? Wanneer? Geen idee nog. Het moet alleen klaar zijn voor eind 2019 en omdat het blijkbaar om 1,3 miljoen (zo!) bedrijven gaat…..
Blauwe brieven dus toch maar open gaan maken, of je overheidsmail in de gaten houden als je daarvoor gekozen hebt.

Ken je die film (waarbij Brexit = Kevin)? Of het boek? (Loopt niet goed af, dat verhaal, maar dat terzijde). Hoe dat met een eventuele Brexit gaat aflopen? Geen idee.
Maar hoe het ook zij: als je zaken doet met (of via) het Verenigd Koninkrijk (dus Engeland, Schotland en Noord-Ierland) wordt het langzaam tijd je eens te verdiepen in de gevolgen van de verschillende scenario’s die er nu rondgaan en dat zijn er nogal wat en er gaat er vast nog wel eentje bijkomen, laat dat maar aan onze politici en ambtenaren over.
Met heel verschillende gevolgen ook, al die scenario ‘s.
Een eerste opzet vind je onder andere hier.
Paniek nodig? Misschien. Klappen gaan er zeker ergens vallen, maar waar? Met ademhalen gaan we denk ik niet stoppen. Het licht zal ook niet ineens uitgaan en een invasie van de Hunnen voorzie ik ook niet, maar klappen gaan er zeker vallen. Zorg ervoor dat dat niet bij jou gebeurt!

Nee, het is nog even te moeilijk om zakelijke éénpitters een ander Btw-nummer te geven dan hun BSNummer + B01 (of B02, of…). Dus dat gebeurt nog even niet. Privacy? Ach. Ja, dat moet wel (want de wet AVG geldt toch voor alles en iedereen?), maar nu nog even niet. Mooi toch?

Nou mooi…. De Autoriteit Persoonsgegevens (AP) had de regering tot eind 2018 de tijd gegeven om dit te regelen en dat gaat dus niet gebeuren. En wat gaat de AP nu doen? De regering een boete opleggen? Een boete die de geachte belastingbetaler dan dus indirect zelf moet ophoesten? Misschien kunnen we die boete dan wegstrepen tegen de boetes die de overheid ons oplegt omdat we weer eens een dagje te laat zijn met onze aangifte, of dat we weer 5 kilometer te hard rijden? Gelijk oversteken dan wel graag…….

Dat mocht ook wel: de huidige inlog- en invulpagina is al een paar jaar oud en zijn nogal wat lastige problemen. Zoals het later niet meer kunnen inzien van ingevulde en ingediende aangiften (zoals de Btw).

Vanaf 03 januari komend jaar gaat de nieuwe aanpak online. De oude versie blijft blijkbaar ook nog even in de lucht (ze leren wel bij na de vele mislukte lanceringen in het verleden; even de oude schoen nog niet weggooien). Blijkbaar is de voornaamste reden voor deze vernieuwing: het steeds vaker gebruiken van tablets en smartphones. Ik schrijf hier dan maar op: sterkte ermee!

Hoe ga ik dit nou eens uitleggen aan de fiscale leek? Ik doe mijn best, bear with me.
Ondernemers krijgen altijd twee aanslagen: de Inkomstenbelasting en de Inkomensafhankelijke Bijdrage Zorgverzekeringswet (ZvW). Het gaat om die tweede.
Iedereen met een inkomen uit werk, of uitkering, betaalt die ‘Bijdrage’. Voor werknemers wordt die bijdrage betaald door de baas, ondernemers hebben geen baas en betalen die bijdrage dus zelf, via de eerder genoemde aanslag dus.
Okay, dat is -denk ik- nog wel te volgen, toch?

En toen was er een doortastende (eigenwijze?) ondernemer en die begon een rechtszaak. Want voor werknemers wordt die premie gebaseerd op het loon na aftrek van (o.a.) de pensioenpremie. Ondernemers kunnen ook iets aan hun oudedag doen, bijvoorbeeld door de FOR toe te passen en/of geld af te storten in een lijfrente of op een bankspaarrekening. Maar die betalingen zijn NIET aftrekbaar voor het bepalen van de bijdrage en je raadt het al: dat is rechtsongelijkheid en dat mag niet!
En zowaar: de man (of was het een vrouw, geen idee) kreeg gelijk tot en met de Hoge Raad.

Oei! Want de Belastingdienst heeft al die jaren dus wel de bijdrage over een mogelijk te hoog inkomen geïncasseerd. De geleerden zijn het op dit moment nog even niet eens over het antwoord op de vraag of die uitspraak alleen betrekking heeft op dit specifieke geval (iemand die een opgebouwde FOR omzette in een lijfrente) of dat dit voor iedereen geldt die geld afstortte in een lijfrente of op banksparen. We wachten nog op dat beraad. En waar we ook op wachten is of nu iedereen bezwaar moet gaan maken of dat de Belastingdienst het allemaal zelf gaat rechtbreien. Spannend!