Henk

Al sinds de invoering (in 1969 was dat) van de Btw (of beter opgeschreven: de Omzetbelasting, zoals ‘ie officieel heet) zijn er twee tariefgroepen: normaal (nu 21%) en verlaagd (nu 9%). Wetenswaardig: bij de invoering waren die tarieven nog 12% en 4% (voor wie nog gelooft dat de belastingdruk niet stijgt). De omzetbelasting levert de overheid in 2022 zo ’n 65 miljard op, een belangrijke bron van inkomen dus voor onze overheid: circa 20% van alle belastinginkomsten.

Dat er twee tarieven zijn heeft voornamelijk tot doel het mensen met een laag (lager) inkomen te helpen ook financieel zo goed mogelijk door het leven te lopen: wezenlijke zaken zoals voeding en drank zijn door het lage tarief immers goedkoper. althans: dat was vanaf het begin en is nog steeds de gedachte. Maar is dat ook zo? Om daar een idee van te krijgen liet de regering een onderzoek doen, het onderzoeksrapport is vorige week uitgekomen en wat is de conclusie? Niet dus: die 9% is duur, niet effectief en niet efficiënt. Sterker nog: het zijn juist de mensen met de hogere inkomens die er het meest van profiteren. Dat laatste komt dan overigens (ook) weer omdat diezelfde overheid in haar wijsheid besloot om allerlei luxe(re) zaken onder dat lage tarief te brengen zoals bijvoorbeeld cultuur, boeken e.d. En bijzonder ook: water valt wel onder het lage tarief, maar gas en elektriciteit dan weer niet. Ik ga dat onderzoeksrapport nog eens een keer goed doorlezen (want 242 bladzijden, dat kost een paar uur en dit is april en dan moeten de boekhoudingen en Btw-aangiften de deur uit).
Ik voel wel een herziening van de Btw aankomen….
Overigens hebben bijna alle EU-landen (tenminste) twee tariefgroepen, zouden ze het daar dan ook verkeerd zien?
Ooit (in de 16e eeuw) was de invoering van (een soort van) Omzetbelasting, de tiende penning (dus 10%), door de overheid een belangrijke reden voor onze voorouders om een opstand te beginnen, een opstand die nu nog steeds bekend staat als de 80-jarige oorlog…..
En tot slot mijn dubbeltje in de collectebus: ook eens onderzoek doen naar nut en noodzaak van het tarief van 21%?

Al jaren wordt er (in Den Haag) over gesproken: een plicht voor alle ondernemers zich te gaan verzekeren tegen de financiële gevolgen van (tijdelijke) arbeidsongeschiktheid door ziekte of ongeval. Verschillende ballonnen werden -al dan niet met bijpassend trompetgeschal- opgelaten en daarna weer afgeschoten. Of ze liepen gewoon vanzelf weer leeg. Nu lijkt het erop dat de regering echt wil gaan doorpakken als onderdeel van een heel pakket aan veranderingen voor de arbeidsmarkt.
De plannen voor het hervormen van de arbeidsmarkt bestaan voor een belangrijk deel uit het verbieden van het aloude nulurencontract en het dichttimmeren van draaideurconstructies, ook voor uitzendkrachten en payrollers.

Voor zelfstandigen wordt door het zoveel als mogelijk beperken van schijnzelfstandigheid de werkruimte verkleind. Daarnaast komt er dus ook een verplichting voor zelfstandigen een verzekering te sluiten tegen de effecten van (tijdelijke) ziekte of ongeval. Citaat: “Elke zelfstandige moet zich standaard gaan verzekeren voor een uitkering van 70 procent van het laatstverdiende inkomen tot aan de grens van 143 procent van het wettelijk minimumloon (WML). De uitkering is maximaal 100 procent van het WML (in 2023 € 1.934 per maand). De premies van periodiek uitgekeerde arbeidsongeschiktheidsverzekeringen zijn fiscaal aftrekbaar” en dus zijn de uitkeringen ook belast. De premie wordt rond de 8% van de fiscale nettowinst.

Wie zich al bij een verzekeraar verzekerd heeft mag daar (onder voorwaarden) blijven.
De plicht geldt ook voor zelfstandigen met personeel, maar niet voor zelfstandigen die werken via een eigen B.V.
Dat betekent dus waarschijnlijk ook het einde van de Broodfondsen.
Op Higherlevel staat een prima uitleg van de AOV-plannen, inclusief levendige discussie over alle voors, tegens en potentiële vluchtwegen. Voor de oudjes onder ons verwijs ik maar weer eens naar de WAZ die wegens enorm succes in 2004 (na 6 jaar bestaan te hebben!) weer werd afgeschaft.

De fiscale regels waaraan wij ons allemaal moeten houden staan natuurlijk in de fiscale wet(ten) en aan diezelfde wetten moet de Belastingdienst zich dan natuurlijk ook houden, tot zover logisch allemaal. De realiteit is dat die wetten niet altijd de werkelijkheid volledig dekken (mensen zijn nou eenmaal erg creatief) en de teksten in die wetten zijn ook niet altijd even eenduidig, oftewel soms voor meerdere uitleg vatbaar. Daarvoor hebben we dan dus de rechter die via jurisprudentie die duidelijkheid wel moeten geven, ook in heel ingewikkelde en specifieke of bijzondere situaties. De wetten en jurisprudentie zijn openbaar, iedereen kan (in het tegenwoordige internettijdperk zeker) opzoeken wat er van zijn/haar gading is.

Maar zelfs dan blijven er genoeg bijzondere gevallen over waar (te) weinig duidelijkheid over bestaat en daarvoor heeft de Belastingdienst interne werkgroepen (kennisgroepen heten die) die een standpunt formuleren waar de uitvoerende belastingambtenaar zich aan moet houden. Dat zijn dan soms van die standpunten waar in mijn vak raar tegenaan wordt gekeken: huh, waarom dit? Die informatie en standpunten waren tot voor kort geheim. Tot voor kort dus, want de overheid gaat die standpunten nu openbaar maken (niet allemaal tegelijk overigens want het zijn er blijkbaar nogal wat).
Wat ook bleek is dat de bazen van het ministerie en de Belastingdienst helemaal niet zaten te wachten op dit soort openheid. De laatste zin in het artikel achter de link vertelt ook wel een beetje waarom (“Sommige fiscaal juristen en bestuurskundigen waarschuwen voor een ‘tsunami’ aan rechtszaken. Wetenschappers verwachten dat adviseurs en advocaten alle belastingstandpunten gaan doorvlooien op juridische en financiële kansen”).
Het bleef dus nog lang gezellig in het fiscale land…..

Vanaf deze week krijgen mijn klanten met een aangifte Inkomstenbelasting waar belast inkomen in Box 3 op voorkomt een bijsluiter met nadere uitleg en een idee of advies voor een denkrichting voor de toekomst. Zoals ik daar al opschrijf: ’taaie materie’. Dat is afgelopen week nog maar eens gebleken: 7 nieuwe ontwikkelingen telde ik in de fiscale vakpers, ga er maar aanstaan….

Een heel recente ontwikkeling is dat nogal wat beleggers die voor de huuropbrengst geld hadden gestoken in een verhuurd zakenpand of verhuurde woning (overwegen te) verkopen. Vanwege de nieuwe huurregels, maar vooral omdat die vorm van beleggen financieel aanzienlijk minder interessant is geworden door de nieuwe fiscale regels voor Box3.
Een rechter heeft afgelopen week dan wel weer uitgesproken dat die regels niet gelden voor een 2e woning die niet verhuurd wordt en dus alleen zelf gebruikt wordt.
De stapel uitspraken waarin rechters uitspreken dat de overheid niet meer kan belasten dan er feitelijk ontvangen is begint inmiddels behoorlijk hoog te worden. Bijvoorbeeld deze. En deze.
En dan wil ik jullie deze niet onthouden. De Raad van State is niet erg enthousiast over een voorstel van de partijen ter linkerzijde over een nieuwe aanpak voor de vermogensbelasting; dit plan bevoordeeld de allerrijksten.
Zoals in begin 2022 hier al opschreef: en het bleef nog lang onrustig in het fiscale land.