Maand: juli 2018

Na de droefenis van de crisisjaren zijn blijkbaar de jubeljaren weer aangebroken: zelfstandigen verdienen weer meer. Lees ik tenminste. Zelfs +15%. Zo! Sinds het einde van de crisis, dat dan weer wel.
Dus hoe het nou is in vergelijking met vóór de crisis staat er dan weer niet bij in het bericht. Dan dus maar zelf even op zoek en dit schrijft de ING zelf. Is ook niet compleet (*), maar zegt iets meer. En ja, ik weet het (mijn leraar economie zei het altijd): alles alleen maar uitdrukken in percentages (want x% waarvan dan?) is gevaarlijk, alsof je een stoel alleen mag beoordelen op de kwaliteit van de rugleuning (= *).
Maar we zijn blij! Toch? En weet je wie ook een jubeljaar kende? (nee, nee: Google dat maar zelf). En voor tijdens dat zoeken…. liedje.

Ondanks de vanaf 2017 veranderde regels zijn er nog steeds mensen (belastingbetalers dus, wonen in een klein dorpje in Bretagne ;-)) die in bezwaar en beroep blijven gaan. Dat zijn er zelfs zoveel dat de StasFin akkoord is gegaan met een zogenaamde ‘collectieve rechtszaak’, te voeren door de Bond van Belastingbetalers.
Het zal mij benieuwen wat daar uit gaat komen, als ik dat tenminste nog mee mag maken (Nee hoor,  niets mis hier). De vorige rechtszaken hadden feitelijk resultaat nul. Want dit speelt al jaaaaaaren, zo ongeveer sinds de rente zo laag staat (2012, dus ongeveer of 2009 toen de rente daalde beneden de 4%). Maar ik geef graag toe: Asterix won uiteindelijk ook altijd.

Dat moet dus anders, die (subsidie op) zonnepanelen. Want het kost teveel (belasting-)geld, tenminste: dat las ik deze week. Best ingewikkeld (gemaakt), die ‘energie-transitie’ en daarom dus nu blijkbaar te duur aan het worden.
Dus gaat de overheid op zoek naar knoppen om aan te kunnen draaien als de ‘kosten’ (= subsidies) de pan uit rijzen. Dat snap ik nog wel, maar tegelijk weet ik ook dat als die knoppen dan eindelijk zijn gevonden het niet altijd de verstandigste mensen zijn die eraan gaan draaien. Want geld = geld. Ergens anders las ik dat iemand schreef: doe ik er toch zelf een knopje op (aan/uit)? Dat zou zomaar eens handig kunnen blijken.

Gna, gna… Zagen we die aankomen? Ja hoor, die zagen we (van verre) aankomen. Dit gelezen? En dan vooral over die ‘grensoverschrijdende fiscale constructies’? En dat ‘we’ (= belastingadviseurs dat is) die tegenwoordig moeten melden?
Nou, dat is dus nieuwe business. Want wie kan overzien of een fiscale opzet (wellicht) een grens over gaat? Degenen die daar verstand van hebben en dat zijn dus de belastingconsulenten en aanverwanten. Eh ja, dat zijn ook degenen die dit soort opzetjes bedenken dus.
Extra klus erbij: bedenken en nu ook toetsen (* uurtarief). Mooi! Toch?

Hoe lang mag je nou wachten met het betalen van een factuur? Of (van de andere kant) wanneer is een klant te laat met betalen? Dat is echt ingewikkelde materie waar velen zich het hoofd over breken terwijl het probleem op zich al vervelend genoeg is.
Maar er is hulp (en nee, dan bedoel ik niet een incassobureau, ik bedoel: uitleg, van incasso-advocaten – dat dan weer wel!). En die uitleg vind je hier. Met flowcharts, infoGrahics &all, (desalniettemin: sterkte bij het lezen)! Handig! Wel een heel erg lang verhaal, maar blijkbaar hebben we het met z ’n allen zo ingewikkeld gemaakt.
Maarja, het is dan ook 2018. Toch?

Nou ja, ‘de wereld’. De OESO, niet de eerste de beste, dat dan weer wel. Ik citeer: “Riante fiscale prikkels voor zelfstandigen zijn niet bevorderlijk voor echt ondernemerschap, maar dragen bij aan een groot verschil in belastingheffing in vergelijking met werknemers”.
Zo! Poepoe! Dat is stevige taal, dan denk je toch tenminste dat met die ‘riante fiscale prikkels’ de bijl aan de wortel van NL wordt geslagen. Of zoiets. Zijn die prikkels nou echt zo riant dan? Zou kunnen, kwestie van hoe je dat wilt zien natuurlijk (en wie je bent en wat je doet ook). Tegelijk met dit bericht las ik ook een ander bericht. Alles is relatief blijkbaar, ook dit dus. Dat wordt weer een gevalletje glas-plas-was. Toch?