Nieuws

We leven inmiddels in 2024 en het kunnen inzien van wat instanties allemaal aan gegevens over ons bewaren is dus langzaamaan een ‘recht’ geworden en dat geldt ook voor het dossier dat de Belastingdienst over ons bewaart. Maar dat is allemaal nogal ingewikkeld, zo blijkt. Want in dat dossier zitten ook zaken die we dan weer niet mogen weten; denk aan verbanden met andere belastingplichtigen, gedachten en vondsten van ambtenaren, informatie afkomstig van weer andere instanties e.d.
Vandaar dus: ingewikkeld.
De regering heeft er dus ook langer voor nodig dan de eerst bedachte 01 januari 2026.
Ik vroeg me ineens af of dit inzagerecht ook gaat gelden voor wat de FIU aan gegevens over ons heeft. Even gezocht, niets daarover gevonden. Terwijl juist dat FIU van (sommigen van) ons veel wetenswaardige informatie heeft opgeslagen, ook informatie die door derden in ons dossier is gestopt.

Een hartenkreet uit mijn vakgebied: nogal wat werk dat wij doen, of beter: moeten doen, is eigenlijk zinloos, administratief theater en/of fiscaal voorgeschreven ketelmuziek. Inderdaad, ook ik vraag me soms wel eens af waarom ik iets zit te doen, wat het nut ervan is en ik trek mijn wenkbrauwen soms op als ik dat dan ook nog moet factureren ook.

Ik kan vele voorbeelden uit mijn dagelijkse werk noemen, maar dat ga ik maar niet doen; het helpt toch niks. Een mooi nog komend voorbeeld is wat deze week op mijn voorpagina staat: de komende wet VBAR. Een ander voorbeeld zijn de komende ViDA-maatregelen (VAT in the Digital Age), VAT staat dus voor Btw (of eigenlijk: Omzetbelasting) want het moet natuurlijk allemaal weer in het Engels (later nog even opzoeken hoe de Fransen en Duitsers dat noemen, of de Belgen).
Laat deze zin over zaken doen over de grens bijvoorbeeld even tot je doordringen: “Binnen tien werkdagen moeten leveranciers en dienstverleners data van de facturen rapporteren bij de fiscus. De afnemer moet dat eveneens doen nadat hij de factuur heeft ontvangen. Hij heeft daarvoor vijf dagen de tijd. Zo kunnen de fiscale autoriteiten mismatches traceren”. Een geweldig idee, toch?
Deels gebeurt dat nu overigens natuurlijk al: lever je (Btw verlegd) aan een afnemer in een ander EU-land dan moet je dat aangeven (ICP) en dat levert nu soms al een hoop extra werk op.

Mensen die alleen wonen en dus ook alleen verdienen hebben het nogal eens financieel moeilijker dan tweeverdieners. Dat heeft natuurlijk te maken met het simpele gegeven dat twee inkomens op één adres vaak meer financiële ruimte geeft, maar ook met het gegeven dat veel regelingen (fiscaal, toeslagen, e.d.) vaak niet goed werken bij alleenverdieners.

De overheid heeft het plan om die kwestie vanaf 2028 ‘fundamenteel op te lossen’. In de tussentijd moeten de gemeenten te hulp schieten. Alleen weten die gemeenten de ‘probleemgevallen’ moeilijk te vinden en daarom wil de regering dat de Belastingdienst (die toch al niks te doen heeft) tijdelijk gegevens van de mogelijke ‘probleemgevallen’ uit haar bestanden filtert en doorgeeft aan de gemeenten (die toch al niks te doen hebben) die dat via een aanpassing van de Participatiewet (vroeger ‘Bijstand’ geheten) moeten gaan betalen.

De FIOD (ik blijf de Italiaanse term daarvoor toch mooier vinden: Guardia di Finanza), de instantie die de grote(re) financiële en fiscale fraude en criminaliteit moet opsporen en aanpakken (de kleine(re) visjes worden door de Belastingdienstdienst zelf opgespoord en aangepakt).
Bij die FIOD werken zo ’n 1.750 mensen in 16 vestigingen. Zoals alle instellingen schrijft ook de FIOD eens per jaar zijn wederwaardigheden op in een jaarverslag, het jaarverslag 2023 verscheen vorige week.

Ook zo ’n jaarverslag is natuurlijk leerzaam, of op zijn minst interessant. Om tot de kern te komen moet je je wel worstelen door het nodige modernistische managementgebrabbel, maar als je dat lukt vind je toch wel wat wetenswaardige gegevens. Dus heb je een half uurtje over?
Nauw verbonden met fiscale opsporing las ik dat de ‘antiwinstdrainagemaatregel‘ (zo, dat is nog eens een goed scrabblewoord!) is geactualiseerd. Het artikel daarover begint met de zin: “Het nieuw besluit vermeldt nu dat de aftrek van rente in het kader van de antiwinstdrainagemaatregel niet met een beroep op fraus legis is te weigeren als een geslaagd beroep is gedaan op de zogenoemde dubbele zakelijkheidstoets”.
Tot slot over onze overheid die zich inspant om al het kwaad uit de wereld te bannen dan nog dit: een heel wetsontwerp gereduceerd tot één maatregel.

Vanaf 01 juli 2024 is het aloude en vertrouwde belastingportaal voor ondernemers opgeheven, vanaf dan is ‘Mijn Belastingdienst Zakelijk’ de deur waardoor aangiften aan de fiscus digitaal moeten worden aangereikt. Zit je nog in dat oude portaal, op deze link staat onderaan staat een stappenplan hoe je jezelf weer fiscaal actueel kunt krijgen.

Wen er alleen niet te snel aan; er komt weer iets anders aan.

Een tijdje geleden kwam er behoorlijk wat kritiek uit de hoek van het Centraal Planbureau: ondernemers en mensen met vermogen dragen (te) weinig bij aan de belastingpot van de overheid. Dat onderzoek krijgt dan vervolgens zelf weer kritiek, met kort samengevat: ‘onvolledig en onjuist‘.

Nou is dit ook lastige materie en het wordt al snel appels en peren vergelijken. Als de onderzoeker (het CPB dus) dan ook zelf behoort tot de belanghebbenden (c.q. de overheid) moet je altijd oppassen. Hoe dan ook: het is en blijft uiteindelijk een politieke kwestie, een politieke keuze. Het geheel toerekenen van alle in bedrijven vastgehouden winsten aan het besteedbare inkomen van ondernemers is -vind ik- wel wat erg ruimhartig geredeneerd; iedere ondernemer weet dat het zo niet werkt.

Afgelopen week las ik ook nog over het resultaat van een onderzoek naar het effect van de Zelfstandigenaftrek en de MKB-winstvrijstelling. Conclusie, aldus de onderzoekende ambtenaren: “verspilling” (van belastinggeld, bedoelen ze dan vast). Plus ook “verstoring van de arbeidsmarkt en hoge inkomensrisico ‘s”. De overheid heeft geld nodig blijkbaar.

Het is (of lijkt) allemaal alweer zo lang geleden: de Coronapandemie (2020-2022). Maar zo ’n 153.000 ondernemers worstelen nu nog steeds met de toen opgelopen belastingschulden (en vast ook nog andere schulden). In totaal gaat dat om zo ’n 9,6 miljard achterstallige belastingen, gemiddeld dus bijna € 63.000 per ondernemer. Zo!

De Belastingdienst houdt er ook rekening mee dat zo ’n 3,5 miljard aan achterstallige belastingen nooit meer komt, hoewel dat bedrag nog wel onzeker is. Interessant zou ook zijn te weten hoeveel Coronasteun (TOZO, TOGS, TVL, NOW, weet je nog?) onterecht is uitbetaald en dus weer terugbetaald zou moeten worden, maar dat vermeldt de StasFin helaas niet.

Afgelopen week las ik een grappig (nou ja, grappig) bericht over en van de Douane, die ‘verzuipt’ namelijk in de fiscaal af te wikkelen webwinkelpakketten uit het buitenland. Meer dan een miljard in 2023! Een miljard! En dat gaat richting de 1,5 miljard, met een gemiddelde waarde van tussen de 8 en 10 euro per stuk. Per stuk dus vastpakken, nakijken, beoordelen, belastingaanslag (btw, invoerrechten, accijnzen) opmaken en incasseren. Ga er maar aan staan!

De Douane vraagt dan ook vriendelijk, doch dringend, of het allemaal niet wat simpeler kan. Voorheen waren pakketjes tot een waarde van € 22 vrijgesteld en dat is nu niet meer zo.
Zo bijt een gulzige overheid zichzelf in de staart.

Tot voor kort dacht iedereen nog dat de zo lang verwachte uitspraken van de Hoge Raad over de wettelijke (on)mogelijkheden voor de regering voor het heffen van belasting op vermogen pas na de zomervakantie zouden komen.
Surprise! Die komen deze week! En je kunt er ook nog live van meegenieten!

Wordt dit de gehoopte doorbraak in dit al (te) lang slepende probleem? Eindelijk duidelijkheid? In ieder geval (groten?)deels. De uitspraken gaan gevolgen hebben voor de aanslagen van vele, miljoenen, Nederlanders met vermogen in Box 3.
En op de schatkist van de komende regering natuurlijk ook: hoeveel belastinggeld zal er in één ochtend in rook opgaan?
Spannend!
Het speculeren is al begonnen.

Je moet er goed naar zoeken, maar her en der is er af en toe aandacht voor de komende verkiezingen van het Europese Parlement. Enorm veel invloed heeft dat parlement nou ook weer niet, maar invloed heeft het zeker en dus is het belangrijk wie er in dat parlement zitten en wat die lieden zoal vinden – en vooral (wel/niet) doen.

Het heffen van belastingen en aanverwanten komt binnen de EU nog vooral toe aan de 27 deelnemende landen zelf, de onderliggende gedachten en basisregels komen echter steeds vaker uit ‘Brussel’, zoals het hele systeem van het heffen van Btw. Moet het daar stoppen of moet het verder gaan, dat is vooral de vraag voor de komende jaren. Wie zich daar eens op wil oriënteren kan hier beginnen.