Henk

Goeie vraag, toch? Volgens de ING is het antwoord op die vraag: ja. Of ja, grotendeels ja. Dus zal het – volgens de ING – niet lang meer duren voordat de telefoon wordt opgenomen door ChatGPT (sterker nog: dat gebeurt al – wie kent inmiddels de chatbot niet?) en de mail door GROK of Co-pilot beantwoord wordt. Of toch niet? Of niet helemaal?

Ja, weet ik veel. Wat de ING aandraagt zijn goede argumenten, alleen herinner ik me ook nog heel goed dat dat eind 19honderd, begin 2000 ook gezegd werd van ‘het internet’ (weet je nog, de internetbubbel?). En rond 1990 door de toen snel opkomende PC. Wat is daar van uitgekomen? Er is inderdaad veel veranderd in mijn vakgebied, heel veel. De datatypist(e) van voor die tijd bestaat inderdaad niet echt meer (hoewel ook niet helemaal verdwenen) en er zijn veel eenvoudigere administratieve banen afgeschaft. En toch ook weer niet; er zijn de afgelopen decennia veel van die werkzaamheden door de moderne techniek overgenomen, maar daarvoor zijn dan weer veel andere banen in die sector teruggekomen, met name in de data-analyse die door automatisering veel betere en snellere verwerking van gegevens mogelijk maakt.
Maar: het blijft zeker een intrigerende kwestie. We gaan het zien. Hoe zit dat trouwens in jouw vakgebied?

Deze maand (is het plan, gaat het ook gebeuren?) komt de Belastingdienst met de definitieve regeling voor degenen die bezwaar willen maken tegen de belastingbetaling Box3 volgens het forfaitaire systeem, dat is dus de tegenbewijsregeling. Nog even kort samengevat: via die nieuwe tegenbewijsregeling kunnen mensen vragen (eisen) belasting te betalen over het werkelijk behaalde rendement in plaats van het theoretische, forfaitair berekende rendement.

Dat dat tot een ingewikkelde toestand gaat leiden weet iedereen (die een beetje is ingevoerd in deze materie) al lang. De organisatie van belastingadviseurs wijst daar nog eens op in een reactie. Mooi citaat uit het gelinkte artikel daarover: “De kern van het probleem zit in de mismatch tussen de ambitie van de wet en de praktische uitvoering. De Wet Tegenbewijsregeling box 3 moet belastingplichtigen de kans geven om aan te tonen dat hun werkelijke rendement lager ligt dan het forfaitair veronderstelde rendement. Maar de weg daarnaartoe blijkt bezaaid met juridische voetangels, onvolledige regelgeving en een ingewikkeld digitaal aangifteproces waarvoor veel belastingplichtigen simpelweg het ‘doenvermogen’ niet hebben, aldus het RB. Vooral partijen zonder fiscaal adviseur zouden in de knel kunnen komen, juist nu de Belastingdienst en de adviessector gebukt gaan onder personeelstekorten”.
Capiche? Een stapeling van problemen op basis van een wankele regeling dus. Ik doe er alvast maar een liedje bij.

Ook leuk: de belastingadviseurs hebben ook een onderzoek gedaan naar hoe in andere landen belasting op vermogen wordt berekend. Nederland moet het weer zo nodig anders doen en waarom? Omdat de overheid het geld (te) hard nodig heeft?

Regeren is vooruitzien, dus als de regering komt met haar fiscale plannen voor 2026 is het opletten geblazen. Vooralsnog (want er komt vast nog wel wat meer) is het allemaal niet enorm revolutionair, klein grut vooral. Maar vele kleintjes maken vaak wel een grote, dus we gaan even kijken.

Voor zakelijke auto ’s en fietsen wordt er nogal wat veranderd en dat geldt ook voor allerlei milieugerelateerde heffingen en heffingssystemen. Voor Box 3 wordt de heffing op overige bezittingen (2e huizen, verhuurde panden, aandelen, crypto e.d.) weer stevig verhoogd naar 7,78% en het heffingsvrije vermogen wordt stevig verlaagd, dus wie vermogen heeft moet meer gaan betalen – zeker wie meer heeft dan alleen (spaar-)geld.
De ’tabelcorrectiefactor’ (TCF) wordt niet volledig doorgevoerd (TCF is de aanpassing aan de inflatie), oftewel: de heffingskortingen lopen niet mee met de inflatie en dus wordt de belastingheffing hoger want de aftrek volgt de inflatie niet.
Samengevat: het wordt er in 2026 fiscaal allemaal weer niet goedkoper op, en dan zijn we nog niet eens in 2026 aangekomen. Wat ze een jaar geleden voor 2025 bedacht hadden blijkt soms ook al een dure grap te zijn.

Het is alweer zo ’n vijf jaar geleden dat we verbijsterd zaten te kijken naar compleet op slot zittende steden in China, in Bergamo rijdende legertucks met doodskisten en kennismaakten met het Outbreak Management Team. Ook in NL ging alles op slot en bedacht de overheid allerlei regelingen om de samenleving en de economie niet helemaal te zien veranderen in een ruïne.
Herinneren we ons dit allemaal nog?

Afgelopen week kwamen er twee zaken uit die oude doos weer bovendrijven.
De eerste was dat er nu nog zo ’n 120.000 bedrijven Coronaschulden hebben uit de toen bedachte betalingsuitstelregeling voor belastingen, in totaal staat er nu nog voor een kleine 6 miljard open aan afbetalingen. Gemiddeld is dat dus zo ’n € 50.000 per bedrijf. Een deel van dat geld gaat nooit meer binnenkomen bij de Belastingdienst, voor deze ondernemers zijn saneringsakkoorden gesloten of ze zijn failliet.
De tweede was een rechterlijke uitspraak waarin werd beschikt dat de TOZO-uitkering (weet je nog?) toch echt terecht fiscaal 50/50 was toegerekend aan beide partners, hoe vervelend dat soms ook financieel uitwerkte.
Beide zaken lopen nog wel even door, dus Corona is nog lang niet uit ons financiële systeem.