Henk

We kennen het allemaal: de kosten van de bankrekening – vroeger gratis, maar dat is allang niet meer zo. En die kosten lopen toch op als je er beter naar kijkt (zie je jaarrekening; daar het heet ‘kosten betalingsverkeer’).
Grote vraag dus altijd (nou ja, soms): welke bank is het goedkoopste?
Eigenlijk is daar niet zoveel over op te schrijven. In de eerste plaats omdat het er maar van afhangt wat je doet aan betalingsverkeer (wel of geen internationaal betalingsverkeer bijvoorbeeld) en in de tweede plaats verandert dat ieder jaar omdat de banken vaak eens per jaar hun tarieven aanpassen, soms veel en soms niet.
Ik ga nog wel eens een keertje rekenen, maar op gevoel en wat ik zoal in boekhoudingen voorbij zie komen: heel vaal maakt het vaak niet uit als het om zakelijke bankrekeningen gaat. Bij privé-rekeningen ook niet echt, maar toch. Het AD publiceerde deze week een lijstje met de kosten per bank voor particuliere bankrekeningen. Doe er je voordeel mee…..

Best belangrijk voor ondernemers: het kunnen zien aankomen van een economische crisis. Nou hebben we daarvoor natuurlijk de Bijbel (de zeven vette en de zeven magere jaren, dus 2007 (begin laatste crisis) + 7 (magere jaren) + 7 (vette jaren) = 2022 – ik heb je gewaarschuwd). Wetenschappers hebben nu een nieuwe voorspeller gevonden: geboortecijfers!
Want wat blijkt: er is een samenhang tussen de geboorten en de economische realiteit. Raar is dat op zich niet natuurlijk: in financieel moeilijke tijden ‘nemen’ mensen minder snel kinderen. Maar het zit dieper, want daar zit dus een maandje of 9 tussen en dus zien mensen die crisis eerder aankomen blijkbaar. Zijn we toch slimmer dan we dachten….

Nee nee, geen reden voor paniek! Dat horen we al jááááren, maar deze keer is het blijkbaar écht zo. Écht! Er komt zelfs een plan voor! Bibberend van angst scherpen belastingadviseurs hun messen weer voor de nieuwe regels. Want nieuwe regels, nieuwe oplossingen.
We gaan het weer zien allemaal.
Ik loop al te lang mee om ook maar een seconde te denken dat het de overheid nu eindelijk eens zal lukken om alle (eigenlijk) verschuldigde belastingpenningen te innen. Zeker als het gaat om de echt rijken en/of de grote internationale ondernemingen.

Strengere regels, vééél strengere regels moesten er komen. Want het liep volledig uit de klauwen, dat flexwerken. Dus weg VAR, intro DBA met strengere regels wie een echte ‘ondernemer’ was. Weg oude ontslagregels, intro nieuwe (de Wet Werk en Zekerheid), et cetera. 
De voordelen van dit alles blijken echter toch niet zo groot als in Den Haag vooraf bedacht had, eigenlijk blijken die nieuwe regels nogal wat pijnlijke nadelen te hebben. Oei! Dus de DBA is nu feitelijk al min of meer buiten werken gesteld, er is inmiddels een (soort van) toeslag voor werkgevers met zieke werknemers ingevoerd en zo nog veel meer ‘reparatie-wetgeving’.
En wat lees ik nu? De Tweede Kamer wil soepelere regels voor scholen die (tijdelijk) hulpkrachten moeten inhuren. Maar als scholen dat mogen, dan mogen ondernemers (werkgevers) dat straks dus ook. Toch? Tot zover dus alle plannen van Rutte II over de arbeidsmarkt, naar de politieke exit.

Het gaat nog jaren duren voordat alle automatiseringsellende bij de Belastingdienst is opgelost lees ik. Fijn, of niet fijn natuurlijk, ’t is maar aan welke kant je staat. Toch?
Achter de mooie reclames, glanzende folders en andere fiscale promotie gaat een enorm inefficiënt geploeter schuil. Ik hoorde laatst het verhaal van een belastingcontroleur die in 8 (ja, acht) verschillende systemen (waarvan twee nog in MS-DOS) informatie bij elkaar moest zoeken over een belastingplichtige. Dat is nogal bewerkelijk dus, zacht gezegd.
Mag ik iets voorspellen? Ja, dat mag ik. Als ze de huidige ellende dan over een paar jaar hebben gladgestreken is er natuurlijk allang weer nieuwe ellende ontstaan. Ik ga dit artikel dus maar even bewaren….

Men neme: man + vrouw (+ kind(eren). Of welke variant men wenst te nemen natuurlijk (want het is 2018 per slot). Je zou denken dat de manier waarop m+v (of wie/wat/hoe dan ook) het gezinsinkomen verdienen er niet toe doet (want het is 2018, per slot).
Nou, mooi niet dus, zie ook hier (pdf). Althans niet waar het de fiscale behandeling betreft dan.
In het CPB-rapport wordt dat dan mooi opgeschreven met: “Het afgelopen decennium was het beleid in Nederland gericht op het bevorderen van de arbeidsparticipatie, mede vanwege de houdbaarheid van de overheidsfinanciën in het licht van de vergrijzing, en een gelijkere verdeling van arbeid en zorg tussen mannen en vrouwen.” Eénverdieners lijken op rokers: dat mag niet!