Om dit uit te leggen moet ik even wat ingewikkeld gaan doen. Als je als NL-bedrijf dingen verkoopt aan een in het buitenland (wel in de EU) wonende consument moet je de NL’se Btw rekenen en die Btw in NL afdragen. Op die regel zijn veel uitzonderingen, maar als die handel (per land) niet al te groot is qua omvang (denk aan € 35.000 per jaar, per land) dan werkt het nu zo. En het werkt ook omgekeerd zo: koop je als consument in Duitsland iets dan betaal je Duitse Btw. Voor ondernemers gelden overigens heel andere regels (ICP/ICL).
Dat moet anders, vindt de EU. Want zo loopt het land waar die consument woont dus de Btw mis en eigenlijk hoort dat land die Btw te ontvangen. Dat zo gaan doen wordt dus nogal ingewikkeld: als je handelt met alle (28) landen van de EU wordt dat dus 28x Btw-aangifte doen. Oei! Dat probleem wil men gaan oplossen door één loket op te tuigen waar de verkoper die aangifte kan doen (het MOSS-systeem, bestaat nu al voor digitale diensten). Dat die verkopende ondernemer dan dus voor alle klanten hun woonland moet gaan registreren in een belastingsysteem…. ach.
Dat heet ‘moderniseren en vereenvoudigen’, toch? Het is nog een plan, dus je kunt nog ‘inspreken’.