We klagen er natuurlijk met z’n allen best veel over: de Belastingdienst. Omdat de belastingen in NL zo idioot hoog en ingewikkeld zijn, maar daar kan de Belastingdienst natuurlijk niets aan doen. Omdat de Belastingdienst niet altijd even netjes, tijdig of accuraat reageert, daar kan de Belastingdienst natuurlijk wel iets aan doen. Last but not least omdat we (nou ja, we – ze natuurlijk) uit onze nek kletsen. Ik noem twee voorbeelden van dat laatste uit de afgelopen week.
De Belastingdienst is te gretig met het opleggen van ambtshalve aanslagen en daardoor komen mensen soms onnodig in zware problemen. Voor wie het fenomeen niet kent: een ambtshalve aanslag (naheffing e/o navordering) krijg je als je niet op tijd e/o niet volgens de regels aangifte hebt gedaan. Zo ’n aanslag komt meestal ook met boetes en soms rente en reageer je daar niet tijdig op dan worden die aanslagen en boetes steeds hoger, zo ook bij het voorbeeld dat in het artikel wordt genoemd. En zeker: daardoor kan iemand snel in heel zwaar weer terecht komen. Maar mag ik een wezenlijk deel van de schuld daarvoor ook bij de betreffende mevrouw leggen? De hele lawine aan aanslagen was makkelijk te stoppen geweest als mevrouw haar zakelijke zaakjes goed op orde had gehad en niet was gaan doe-het-zelven. Toch? En hallo zeg, de overheid is toch geen hulp bij oversteken geworden?
Dan hebben we ook nog de gevolgen van de Coronacrisis: de overheid sprong bedrijven aan alle kanten te hulp, vaak via de Belastingdienst. Blijkbaar claimden nogal wat bedrijven teveel Coronasteun (dat kan, het was ook een onoverzichtelijke tijd) en dat teveel ontvangen geld moet terugbetaald worden. Dat terugbetalen blijkt dan ineens voor nogal wat bedrijven een groot probleem te zijn, ze doen het niet – of te weinig. Dus zou de Belastingdienst dat moeten invorderen via de eigen deurwaarders en die hebben ze niet (meer). Tja. Tweeënhalf miljard Euro weg, of beter: die is niet weg, die zit ergens weggestopt bij zo ’n 40.000 bedrijven/ondernemers. Dat is dus gemiddeld zo ’n € 62.500 per bedrijf, ondernemer. Zo! Soms snap ik dat wel, een deel krabbelt alles bij elkaar om in leven te blijven. Maar het is wel gênant voor die ondernemers die geen overheidssteun aanvroegen en het met hun pensioenpotjes, familie en vrienden opgelost hebben.
Twee voorbeelden die laten zien dat als de Belastingdienst echt maatwerk per belastingplichtige moet gaan maken we of een veel grotere Belastingdienst nodig hebben of veel simpelere en eenduidige belastingregels. Toch?