We hebben inmiddels dus inderdaad al 47 weken Corona achter de rug en ‘de maatregelen’ beginnen er steeds harder in te hakken, in ieder geval in grote delen van het bedrijfsleven. Om het effect van die maatregelen zo klein mogelijk te houden heeft de regering allerlei steunmaatregelen bedacht, maar ondanks alle miljarden aan geld gaat het steeds slechter, de voorbeelden daarvan zien we iedere dag op TV, in de pers e.d.
Inmiddels zijn er tig miljarden Euro ’s (ik ben nu te lui om dat allemaal na te zoeken) aan noodlijdende bedrijven overgemaakt en staan bedrijven met nog eens tig miljarden in het rood bij de Belastingdienst (uitstel van betaling), banken (idem), leveranciers (idem) en klanten (vouchers). En dan hebben we natuurlijk nog het interen op de (pensioen-)reserves en kennissen- en familieleningen. Hoeveel precies het bedrag aan uitstel van belasting betalen is weet volgens mij ook niemand (en ik denk de Belastingdienst zelf al helemaal niet, met hun ruim 900 apps).
Ondertussen zoekt de FIOD al naar steunfraudegevallen en nogal wat ondernemers moeten teveel gekregen financiële steun terugbetalen (waarvan dan?), bij elkaar opgeteld is dat vast ook een paar miljard? Hoe moet dat straks? Veel bedrijven zitten immers al tot over hun oren in de schulden.
Lang geleden, zo lezen we in de Bijbel, hadden de Joden daar een oplossing voor: het Jubeljaar. De Romeinen hadden trouwens ook zoiets, de Grieken dus ook; kwijtschelding (soort van) dus. Onze MinFin Wopke Hoekstra ziet daar vooralsnog niets in. Vooralsnog dus, maar het idee is al opgeworpen.
En hoppa! Zo snel kan het gaan.
Jammer voor die ondernemers die alles zelf -op de een of andere manier- geregeld hebben, wat het ook voor gedoe meebracht. Maar ik snap het ook wel natuurlijk, deze noodkreet…..