In alle Corona-ellende gedoe toestanden draait de wereld natuurlijk grotendeels ook gewoon door. Of toch niet helemaal? Afgelopen week las ik twee totaal tegenstrijdig (lijkende?) berichten. In de ene werd beschreven hoe er in 2020 een grote hoeveelheid spaargeld bij was gekomen: ongeveer 42 miljard (in 2019 was dat nog de helft). Eind 2020 had het gemiddelde gezin blijkbaar zo ’n € 60.000 op spaarrekeningen staan (de rest van het artikel gaat over het rendement van dat spaargeld: voor de liefhebber).
In een ander artikel las ik over de schuldenberg die bij veel gezinnen de lucht uit het leven haalt. Volgens het NIBUD heeft zelfs 1 op de 3 huishoudens een betalingsachterstand. Trouwens: neem vooral eens de moeite om jezelf te bekijken bij het BKR (DigID nodig)!
Blijkbaar ontstaat er dus een grote groep mensen bij wie het geld ligt opgestapeld (nou ja: € 60.000 is nou ook weer geen godsvermogen natuurlijk) en een groep die niet weet hoe ze de eindjes aan elkaar moet knopen en dus maar allerlei rekeningen onbetaald laat liggen.
Bijzonder, toch?
Dat is -in allerlei vormen- natuurlijk altijd al wel zo geweest (zelfs de Romeinen kenden en beschreven dit fenomeen al), maar er gaat blijkbaar toch iets helemaal verkeerd in de verdeling van de welvaart.Ondanks de intensieve, invasieve en constante bemoeienis van vadertje Staat (die dan ook weer -direct of indirect via aan de overheid gekoppelde organen- zelf de grootste schuldeiser blijkt te zijn).
Trouwens: die Romeinen hadden daar een mooie oplossing voor (pubquizvraag: welke?).