Nieuws

Het ‘Geldboek’, wie heeft ’t niet op de plank staan?
Het Geldboek? Is dat? Dat is een overzicht van allerlei (en nog meer) financiële zaken die van belang (kunnen) zijn voor de ondernemer.
Best interessant, zelfs voor een door de KvK geproduceerd boekwerk. Beetje simplistisch soms, compleet is het ook niet (maar dat is ook ondoenlijk) en je problemen oplossen doet het ook niet echt. Info levert het wel. Kijken? Dat kan hier (pdf).
En als je toch wat om je heen wilt lezen: de Belastingdienst heeft ook een (soort van) handboek (pdf), ook interessant voor de fiscale doe-het-zelver. Ik zou zeggen: downloaden, printen, kaften en in je boekenkast, naast de Dikke van Dale, Prisma Eng-Ned en ‘Klussen in Huis’?

Afgelopen week toevallig (?) twee keer ophef over ongeveer hetzelfde.
De eerste was cabaretier Pieter Derks, met een gesproken column op Radio 1. Kort samengevat: “Twee miljoen communicatiewetenschappers en niemand die een kraan kan repareren”. De tweede was Peter de Waard in zijn Volkskrantcolumn, kort samengevat: “driekwart van de westerse banen zijn ‘bullshit-jobs'”. Sta je dan, met je leuke job als manager, of feelgood-coach.

Jazeker, je leest het goed. Tien (10) oplossingen, bedacht voor het nijpende probleem: wat/wie is een ondernemer en wie/wat niet (de DBA-problematiek, je kent het vast). Bedacht door ambtenaren en bedoeld voor de nieuwe regering.
Dat is fijn, want er wordt aan ons ondernemers gedacht. Nou ja aan, vooral voor ons natuurlijk. En voorlopig ook nog even zonder ons (hé, waar ken ik die van?).
Wat die 10 oplossingen precies zijn? Deze blijkbaar. Als ik het zo lees gaat het er met die ‘oplossingen’ niet eenvoudiger op worden. Als je de kool, de geit en de wolf heel wilt houden kom je niet zonder schade aan de overkant van de rivier (of ken je dat trucje? Ja, jij wel).

De fiscale creativiteit van sommige belastingbetalers blijft me verbazen, zelfs na +30 jaren in dit vak.
Want wat lees ik nu? Iemand heeft -blijkbaar- gezondheidsklachten en moet daarvoor de frisse lucht in. Oké, snap ik. Hij (zij?) koopt daarvoor een huis in de frisse boslucht (voor 650.000, in guldens nog – daar kon je toen een mooi stulpje voor kopen) en vindt vervolgens dat de kosten van dat huis fiscaal aftrekbare ziektekosten zijn. Zoiets kan ik niet bedenken, deze belastingbetaler dus wel. De belastingrechter was het (uiteindelijk, hoe lang heeft dit in ’s hemelsnaam geduurd?) er toch niet mee eens: een huis is geen medisch hulpmiddel.
Was dat overigens wel zo geweest…. dan wist ik het wel: Hawaï schijnt ontzagwekkend gezonde lucht te hebben. Bye!

Iedere ondernemer met personeel kent het: de ‘bibbermaand’ mei: in die maand moet het vakantiegeld aan het personeel betaald worden en natuurlijk ook de daarover verschuldigde Loonheffing e.d.
Dat is dan eigenlijk ineens een maand dubbele maandlasten: vaak nogal ‘auw’, financieel gezien. De overheid heeft dat dit jaar ook in de gaten gekregen en geeft ondernemers op hun verzoek maximaal 4 maanden betalingsuitstel als die ondernemers dat nodig hebben, en vragen.
Uitstel met rente weliswaar, maar toch; want uitstel kan zeker helpen in sommige gevallen: het verschil tussen makkelijk of moeilijk de lente doorkomen.

Wat je soms al niet voorbij ziet en/of hoort komen…. Uitgesproken door niet de minste Nederlanders (qua gestudeerdheid dan).
Professor Dijkgraaf vergelijkt Nederland met een stadsstaat. Zo! Dat is toch een soort van Back to the Future (de middeleeuwen, versie 21e eeuw). Wel mooi hoor, die stadsstaten van toen. Recent nog op de Belg: de serie over de d’Medici, dat waren nog eens tijden….. ;-). Nu nog een eeuwtje of twee wachten op de Nederlandse VOC-mentaliteit. Komt allemaal goed straks, eerst nog wat 21e eeuwse Spanjolen het land uit jagen…..

Yep, weer even iets nieuws (nou ja: nieuw, een golden oldie eigenlijk) dat ineens weer erg ‘in the picture’ is: Sunk Cost Fallacy. Mooie term, maar onze voorouders kenden het al lang, daar heet(te) het: ‘goed geld naar kwaad geld gooien’.
Er duikt ineens overal en nergens een column op die het fenomeen beschrijft. En zo leert iedere generatie het weer opnieuw. Opnieuw. Opnieuw.
Misschien moeten we eens wat beter naar onze voorouders luisteren, dat kan heel wat ellende schelen.
Toch?

Ubo-register? Is dat? UBO staat voor ‘Ultimate Benificial Owner’ (in goed Nederlands: Uiteindelijke Belanghebbende’). Degene dus die helemaal aan het einde, achter allerlei al-dan-niet-obscure en over de grens gevestigde B.V.’tjes, stichtingen, stro-mannetjes & vrouwtjes en wat dies meer zij, de baas is en de winsten toucheert.
De EU wil daar zicht op, op die UBO’s, en dus moet er een register komen waar die allemaal in staan en daar zijn heel veel mensen helemaal niet blij mee.
Zeker: natuurlijk vooral diegenen die liever niet hebben dat ze ‘zichtbaar’ worden omdat ze dingen doen die niet zo netjes zijn (zacht gezegd). Maar ook heel veel mensen die op de een of andere manier bij bedrijven of organisaties betrokken zijn (denk bijvoorbeeld aan familiebedrijven waar door erfrecht hele hordes neven en nichten, ooms en tantes ook een paar aandelen hebben). Of stichtingsbestuurders van een ANBI, die nu ineens ook….
Voor ‘gewone’ ondernemers e.d.: via het Handelsregister (KvK) is al die info al heel lang beschikbaar voor iedereen die het wil zien.

Tja, dat krijg je natuurlijk als grote delen van de boekhoudkundige middenlaag bij banken, verzekeraars en andere organisaties wordt weg-geautomatiseerd: die mensen ‘moeten’ (en willen) iets.
En zoals ik vroeger (dat is heel lang geleden…) een café wilde (wie wilde dat toen niet): deze mensen dromen vaak al jaren van een eigen administratie- en boekhoudkantoor. Lekker op jezelf, vrijheid en geen baas die in je nek hijgt. Alleen maar leuke dingen doen. Toch?
Dus is het aantal dienstverleners op de ‘accountancymarkt’ de laatste 10 jaar met 50% (ja, 50%!) gestegen. De oude rotten merken dat al langer: ’t wordt druk op de fora van en voor ons vak. Gezellig. Hoewel: er zijn van die mensen die misschien toch beter iets anders waren begonnen. In het belang van het klanten dan, want man-o-man wat een geklungel zie je af en toe.

Koks, die hebben het zwaar! En onderwijzers ook. Artsen. De werkdruk is daar ‘bovengemiddeld’ aldus het CBS. Weet je wie het ook zwaar hebben? Accountants! Top 10 van stressvolle beroepen.
Jaja, ’t is toch wat. Denk je een rustig beroep te hebben, met veel stressloos gecijfer, blijken we onrustig onze bloeddruk op te voeren onder alle werk- en verantwoordelijkheidsdruk.
Yep, kan kloppen. ’t Is soms gekmakend, ons vak. Ik stap maar eens over…. naar de kinderopvang of zo. Of het vak dat mijn vader ooit had: hovenier. Had die ouwe het toch beter gezien dan ik…..