Nieuws

Ik schreef het hier 2 weken geleden al: de Belastingdienst werkt aan een plan van aanpak voor het oplossen van de Box 3-perikelen. De brieven voor de betrokken belastingplichtigen worden inmiddels rondgestuurd (2,5 miljoen, dus dat duurt even) en er is een webpagina opgetuigd met alle info die de Belastingdienst graag kwijt wil. Mooi, mooi, we komen er wel.

Voor de doe-het-zelvers: hier vind je die info-pagina van de Belastingdienst.
Ik ga voor mijn klanten deze maand (november) eens kijken wat nuttig en noodzakelijk is en dat wordt nog een hele puzzel (weet ik nu al). Je hoort.

Bijzonder. StasFin Idsinga (inmiddels exit) deelt mee dat de Belastingdienst zo ’n 11.500 bezwaarschriften ongezien accepteert en de claim dus toewijst. Zo! Dat is dan tegelijk dus ook jammer voor alle andere bezwaarmakers. Waar die bezwaren dan over gaan (of gingen) wordt helaas niet duidelijk.
Ik citeer: “Hierdoor wordt de invorderingskosten van aanmaningen en dwangbevelen voor deze bezwaarmakers kwijtgescholden, wat tussen de € 3 en € 11 miljoen kost. De oorspronkelijke vordering blijft wel staan”.

Die laatste opmerking snap ik dan weer niet, maar goed.
Even rekenen: tussen de € 3 en € 11 miljoen, stel € 7 miljoen op 11.500 bezwaarschriften, dus gemiddeld ietsje meer dan € 600 per stuk. Ach ja.

In Den Haag bedenken ze steeds meer regels, nieuwe regels en andere regels om de huizenmarkt een beetje vlot te trekken. Afgelopen week vloog er weer een idee (plan?) rond om de looptijd van hypotheken voor starters langer te maken dan de nu meestal gebruikelijke 30 jaar. Waarom dat? Omdat door een langere looptijd de maandelijkse lasten lager zijn.
’t Is een idee natuurlijk, laten we eens gaan rekenen. Stel een huis en hypothecaire lening van € 400.000, 5% rente, 30 jaar vast, annuïteit op 30 jaar.

Dan is de bruto maandlast € 2.147. In totaal betaal je dan in 30 jaar € 400.000 aflossing en iets meer dan € 373.000 rente, totaal dus € 773.000. Bij de huidige fiscale regels is dan het belastingvoordeel over de renteaftrek in die 30 jaar ruim € 122.000, de netto rente is dan dus ruim € 250.000. Totaal netto te betalen dus ongeveer € 650.000.
Maken we van die 30 jaar eens 35 jaar, wat gebeurt er dan? De bruto maandtermijn wordt dan bijna € 2.019. In totaal betaal je dan naast de € 400.000 aflossing bijna € 448.000 aan rente, totaal dus bijna € 848.000 en het belastingvoordeel wordt dan ruim € 150.000, netto rente dus € 298.000. Totaal netto te betalen dus ongeveer € 698.000.
En bij 40 jaar looptijd? Dan wordt de bruto maandtermijn bijna € 1.929 en betaal je in totaal naast de aflossing van € 400.000 bijna € 526.000 rente en dus in totaal € 926.000. Het belastingvoordeel is dan bijna € 179.000 en de nettorente dus ongeveer € 347.000. Totaal netto te betalen dus ongeveer € 747.000.

Dus inderdaad: een langere looptijd scheelt in de bruto en netto maandlasten, maar is over de hele termijn gezien wel een stuk prijziger (hoewel ik daar ook het effect van de inflatie eigenlijk in zou moeten rekenen, maar dat voert hier nu wat te ver). Plus ook nog: eigenlijk wil de overheid af van die hele hypotheekrenteaftrek, die gaat het dus geen 30 jaar meer volhouden, zeker niet als de belastinginkomsten zo gaan dalen met die extra aftrek…. En: op dit moment is de maximale aftrektermijn voor de rente….. 30 jaar, gaan ze dat dan ook veranderen?
Overigens is -zo begrijp ik van mensen die daar verstand van hebben- niet de maandtermijn het probleem, de prijs van het huis is het probleem en daar doet dit idee natuurlijk helemaal niets aan, dus welk probleem willen ze in Den Haag dan eigenlijk oplossen hiermee?

Nou dacht ik toch al heel lang dat winkels enzo verplicht waren alle wettelijke betalingsmiddelen te accepteren, dus ook contant geld. Maar dat blijkt dus niet zo te zijn, begrijp ik nu: daar is een (nieuwe) wet voor nodig. En die nieuwe wet blijkt nogal ingewikkeld te zijn, want er zijn uitzonderingen te regelen. Ja, dit is NL, dus we houden ons vooral bezig met de uitzonderingen.

Een paar van die uitzonderingen snap ik dan op zich nog wel een beetje, hoewel… waarom mogen we belastingen niet contant betalen? En boetes niet? En …? Maar goed, contant betalen bij een onbemand tankstation is ingewikkeld ja (hoewel: dat kon je +20 jaar geleden in Zwitserland al via de ‘Notenautomat’). Dat wordt ook weer leuk op evenementen en festivals als die geen uitzondering krijgen: wachten achter de kassa! Ouderwets, en gezellig.

Ophef weer, afgelopen week: de door de overheid aangestelde rekenaars bedachten een nieuw systeem om vast te stellen of iemand ‘arm’ is. En wat blijkt: met die nieuwe rekenmethode zijn er (veel) minder armen dan met het oude rekensysteem en dus kon je overal lezen: de armoede neemt af.

Dat de armoede is afgenomen is natuurlijk een wat bizarre conclusie omdat er twee verschillende rekenmethoden met elkaar worden vergeleken, appels & peren dus. Of er minder of meer zijn kun je alleen maar vaststellen als je dezelfde rekenmethode (en definitie) gebruikt, zowel voor nu als voor de situatie een paar jaar geleden. Toch?
Los van het gegeven dat iedere definitie arbitrair is; ik ken mensen die goed kunnen leven terwijl ze volgens de normen ‘arm’ zijn en andersom ken ik ze ook. Maar goed, je moet natuurlijk iets als overheid – snap ik.
Voor de gein: kijk zelf eens naar wat de definities nu zijn (artikel AD, gele knoppen) en hoe je daar zelf in past. Leerzaam.

Het is inderdaad alweer even geleden, hoewel: het virus begon ongeveer maart 2020 en dat is ook pas 4,5 jaar geleden. De tijd vliegt… Veel ondernemers kregen in die tijd financiële steun van de overheid en die steun bestond grofweg uit twee soorten: subsidies en uitstel van belastingen betalen. Na afloop van alle ellende moesten met name de uitgestelde belasting natuurlijk wel alsnog betaald worden en daarvoor werd een betalingsregeling ontworpen zodat de betreffende ondernemers de tijd kregen.

Langzaamaan begint duidelijk te worden dat er nogal wat ondernemers zijn die dat alsnog betalen echt niet (meer) kunnen opbrengen, toch een ruime 35.000 + 55.000 (minus) blijkbaar. Hoe sneu dat ook kan zijn, ten opzichte van de ondernemers die geen schulden (bij de overheid) hebben gemaakt of die schulden hebben afgelost is dat toch een vorm van oneerlijke concurrentie en dus is de Belastingdienst begonnen met het gedwongen incasseren van de achterstallige belastingen. Zoals al gezegd: sneu, maar wel terecht. Toch?

Onderzoekers stelden in een artikel in ‘Economisch Statistische Berichten (ESB)’ vast dat in 2007 9,4% van nagelaten vermogen niet werd aangegeven, in 2021 was dat 39,2%. ‘Het gevolg van de stijging van het niet-aangegeven vermogen is dat de inkomsten uit erfbelasting voor de overheid achterblijven. In 2021 was het totaal nagelaten vermogen 85,8 procent hoger dan in 2007, maar de betaalde erfbelasting daalde van 1,7 miljard euro naar 1,6 miljard’.

Nogal een verschil dus, hoe komt dat? Dat is nogal ingewikkeld, want het is zeker niet alleen een gevolg van belastingontduiking of – ontwijking, aldus de onderzoekers. De vrijstellingen zijn soms verhoogd, andere erfgenamen (met hogere vrijstellingen), vooraf al delen van de erfenis belastingvrij schenken, etc. Maar zeker ook het gewoon niet (of te laag) aangeven van de erfenis terwijl de Belastingdienst de capaciteit niet heeft alles te controleren.

Vanaf 2025 verandert de Kleine Ondernemers Regeling (KOR).
Niet echt heel erg ingrijpend, die verandering, maar toch. Een korte uitleg vind je hier. Ik begrijp dat de Belastingdienst alle KOR-gebruikers ook nog een brief hierover gaat sturen, of al gestuurd heeft.

Dus wel even goed opletten weer: ook in veel andere EU-landen veranderen de regels voor de Btw en de KOR.
Denk even goed na of dit voor jou ook gevolgen heeft en zo ja: welke.

Regeren is vooruitzien. Dat geldt voor de overheid, maar natuurlijk evenzeer voor de (calculerende) burger, annex belastingbetaler. De overheid heeft vorige week haar wensen en ideeën voor de lange termijn opgeschreven en aan de 2e Kamer gestuurd, inclusief een prioriteitenlijstje.

De calculerende burger kan dus nu ook gaan nadenken hoe met zijn of haar financiën om te gaan de komende jaren. Hoewel het wel wat zoeken is naar concrete(re) maatregelen, het is en blijft toch grotendeels vaag managementgebrabbel politiek wensdenken. Maar goed, het is iets. De ‘zeer vermogende personen’ al dan niet met ‘lucratieve belangen’ weten wel genoeg, die zijn hun koffers al aan het pakken voordat de exitheffingen strakker worden. Een oud liedje voor onderweg….

Het dossier ‘Box3’ is nog lang niet gesloten en opgeborgen, sterker nog: dat dossier blijft nog dominant boven op de stapel ‘ellende’ liggen tot en met in ieder geval 2027. En als ik het in mag schatten: nog tot lang daarna, de wolven ruiken bloed en weten nu waar dat bloed zit: bij de rechterlijke macht.

Inmiddels hebben ze op het Ministerie van Financiën al wel zitten rekenen: dat hele gedoe ‘kost’ de overheid de komende 3 jaar bijna 10 miljard aan belastinginkomsten. Je weet het: per jaar incasseert de overheid een ruime 400 miljard, dus per saldo gaat het om gemiddeld minder dan 1% van de jaarlijkse belastinginkomsten. Peanuts, toch?