Nieuws

Er wordt heel wat digitaal gecommuniceerd tegenwoordig, ook met de Belastingdienst. Om dat allemaal enigszins te kunnen reguleren heeft de Belastingdienst een noemenswaard aantal ‘portalen’ in het leven geroepen om al die digitale communicatie (goed) te laten verlopen. Zie de Belastingdienst in deze als een middeleeuwse stad met verschillende stadspoorten en het is een stad met heel veel stadspoorten. Met een navenant aantal poortwachters natuurlijk, dat ook – stel je voor dat iedereen zo maar overal binnen kan wandelen. Toch?

Inmiddels zijn het zoveel poorten geworden dat bezoekers niet meer goed weten via welke poort ze het beste naar binnen kunnen en daarom heeft de Belastingdienst kort geleden een routekaart gemaakt en gepubliceerd. Amaï. Dat is meer poort dan stadsmuur. Maar in ieder geval weet je nu de weg….. Nu die routekaart nog vinden natuurlijk, Google it ;-).
En dan te bedenken dat er ook nog een paar geheime poorten zijn.

In de (toch al zo volhangende) subsidieboom is weer een nieuwe tak geënt: SLIM. SLIM subsidieert ‘een leerrijke werkomgeving’. De managementtaal in deze subsidieregeling is weer van een hoog gehalte, maar kort samengevat (en voor zover ik het begrijp dan natuurlijk) wil de overheid via SLIM het bedrijfsleven stimuleren om niet te blijven hangen in oude gebruiken, maar op zoek te gaan naar nieuwe manieren van werken.

Mooi toch? Het eerste wat je dan wel moet leren is hoe je die subsidie moet aanvragen en daar heeft de overheid een ‘menukaart‘ (hoe verzin je het) voor ontwikkelt. Ik zou zeggen: tast toe.

De WWFT, laatst nog uitgebreid aan de orde in het tv-programma Radar. Advies: terugkijken!! Als ondernemer kun je zomaar ineens zwaar in de penarie zitten. Een recent voorbeeldje uit de praktijk is dit geval. Oei! Dit is ook wel een leuke, als context.

Het net wordt steeds strakker aangetrokken, er komt een nieuwe Europese Anti Witwas Autoriteit (je rijdt er straks langs op weg naar het zonnige zuiden). Mooi citaat: “Fraudeurs, oligarchen en andere criminelen die niet stoppen aan de grens kunnen zich niet langer verschuilen”, zegt PvdA’er Paul Tang, die namens het Europees Parlement over de AMLA onderhandelde. Verdachte transacties zijn goed voor zo’n 1,5 procent van het bruto binnenlands product van de EU (ruim 130 miljard euro), schat de Europese Commissie”.
Ok, 1,5%. Voor NL zou dat dan om zo’n 15 miljard per jaar gaan. We gaan het weer zien, denk ik dan maar weer. In dat zonnige zuiden slapen ze er niet minder om denk ik.

Zien we nu vervaarlijk donkere economische wolken aan de horizon of is dat een fata morgana? Lastig. Wie het weet mag het zeggen. Wie het kan weten, of zou moeten weten, is het Centraal Planbureau (CPB), dat heeft niet voor niets ‘plan’ in hun naam staan, toch? Nou dat CPB ziet toch wel wat problemen aan de horizon, kort samengevat: de overheid geeft teveel geld uit. Dat kan en komt ook vaker voor (zoals in 2024, 2023, 2022, …), maar het begint langzaamaan toch te knijpen. Wat dus betekent: of bezuinigen of belastingen verhogen. Of van allebei wat.
Was dat wat Omtzigt (voor-)zag toen hij van de onderhandelingstafel weg vluchtte?

Een stevige tegenvaller hebben we al kunnen boeken: de Nederlandse Bank leed in 2023 een verlies van 3,5 miljard. Zo! Banken die verliezen lijden, oei! Maar dan zijn we er nog niet, het bedrijfsleven begint ook te piepen. Dat artikel zit weliswaar achter de betaalmuur, maar de boodschap is uit de kop alleen ook wel duidelijk: het economische bootje vaart niet de goede kant op. Afgelopen week deed ook de Tweede Kamer nog een duit in het zakje met de angst dat het innen van belastingen moeilijker gaat worden: er stromen teveel ervaren ambtenaren uit de komende jaren. Als afsluiter van de berichten uit de afgelopen week: pas op met Bitcoins (enzo)!
In dit scenario is dan dit bericht ook wel weer bijzonder, lijkt me ook een goed plan: iedere belastingplichtige bepaalt voortaan zelf waar zijn/haar zuur verdiende belastingcentjes wel/niet aan besteed mogen worden.

Alsof we al niet genoeg regels hebben: banken stellen voor om voor alle huizen naast het inmiddels bekende energielabel ook een klimaatlabel te hangen. Dat is dan natuurlijk ook weer goed voor de economie, althans: goed voor de werkgelegenheid (en minder goed voor onze portemonnee dus ook). We kunnen inmiddels zelf al op buurt- en soms zelfs straatniveau kijken welke ellende ons huis de komende jaren te wachten staat.
Kassa!

De Toeslagen, in (ongeveer) deze vorm bestaan ze alweer sinds begin 2006 (Kabinet Balkende II, CDA/VVD/D66. Die hadden toen samen 78 zetels, nu zijn dat er nog 38, ja ja!). Na een enthousiast begin begon er in die Toeslagen al snel de rot te komen, werd het mede daardoor steeds ingewikkelder (gemaakt) en kwamen er ook steeds meer problemen mee. Inmiddels hangt meer dan de helft van NL aan deze subsidieverslaving: jaarlijkse kosten ongeveer € 19 miljard, bijna 6 miljoen huishoudens en 9 miljoen mensen zijn er financieel (mede) afhankelijk van.

Al jaren is er discussie over wat met die inmiddels krakkemikkige Toeslagen te doen. Er is inmiddels in politiek Den Haag brede overeenstemming dat de Toeslagen (in deze vorm) weg moeten. Maar ja, wat dan? En daarnaast: hoe doen we dat, met dus 9 miljoen ‘verslaafden’? Cold Turkey (liedje!) kan natuurlijk niet. Het gaat, aldus de huidige regering, meerdere kabinetsperiodes kosten (* 4 jaar dus) om dit hele gebeuren om te bouwen tot iets nieuws.
Ze gaan hun 25 jarig jubileum dus wel halen, die Toeslagen.

Na een ruime 2 jaar (na het ‘Kerstarrest’ van de Hoge Raad van eind 2021) wachten we nog steeds op een definitieve regeling van dit best ingrijpende probleem (met ongeveer 2 miljoen betrokken belastingbetalers). Er komt langzamerhand wel wat licht in de tunnel, maar dat is hoogstens licht aan het begin van de tunnel – het eind van de tunnel is nog ver uit zicht.

Dat licht komt van het advies van de Advocaat Generaal (AG) van de Hoge Raad, de belangrijkste adviseur van die Hoge Raad. Kort samengevat: er mag alleen belasting geheven worden op het feitelijke behaalde rendement en niet op een theoretisch (forfaitair) rendement zoals dat sinds 2006 gebeurt. Dat is geen nieuws, dat wisten we allang. Van belang wordt dan natuurlijk wel de definitie van dat ‘werkelijke rendement’. Ontvangen rente op spaarrekeningen is duidelijk, dividend op aandelen: idem. Ontvangen huur (met aftrek van gemaakte kosten) op verhuurde panden: idem. Maar wat te doen met bijvoorbeeld koetsstijgingen van aandelen? Of waardevermeerderingen van verhuurde panden? Tweede huizen die alleen voor eigen gebruik zijn?
En met waardeverminderingen, want dat kan natuurlijk ook!
Nog even afwachten, het hele advies van de AG komt volgende week. Spannond!

We leven in het digitale tijdperk, of op zijn minst aan het begin daarvan. Veel gaat al digitaal, maar verplicht is dat (nog) niet. In veel landen is dat al wel (min of meer, en deels) verplicht, in Nederland dus nog niet. Het gaat dan overigens nog niet eens zozeer om jouw relatie met je klanten of leveranciers (wat je daar doet mag je nog steeds zelf bepalen), het gaat erom of die info niet ook gelijk (CC en BCC) naar de overheid moet zodat die over je schouder kan meekijken wat je allemaal uitspookt.
Bijzonder? Nee hoor, de overheid heeft steeds meer behoefte om overal in mee te kijken zodat ze er de ‘foute dingen’ uit kan filteren. Want criminaliteit enzo, je weet. Denk ook aan het UBO-register, of de UBD, to name a few.
En dat moet allemaal ook weer gecontroleerd en vooral ook ‘gehandhaafd’ worden en dat probleem gooien ze dan (deels) ook over de schutting bij ons als intermediair, fiscaal dienstverlener. At your service!

Het wordt straks toch weer schrikken voor ons als gewone burgers: de overheid komt geld te kort en je weet vast al wel bij wie ze dat willen gaan ophalen. Tja.
Ook gemeenten doen mee in dit proces. Wat op zich niet vreemd is: Den Haag gooit steeds meer taken over de schutting bij de gemeenten en die moeten dat natuurlijk ook ergens van betalen. Toch? Helaas staan gemeenten aan de andere kant nou ook weer niet bekend om hun efficiënte geldbeheer.
Dubbel tja dus.

Maar goed, niet zeggen dat ik je niet gewaarschuwd heb.
Als we toch bezig zijn met het besteden van geld, ik zag deze week een paar interessante berichten langskomen in dit verband zoals deze. ‘Buitenechtelijke kostenposten..’, geweldig. Zullen wij die ook eens gaan proberen op het aangiftebiljet Inkomstenbelasting? Of deze (tja, dat krijg je dan natuurlijk).

Terwijl de chaos over de huidige Box 3-belasting bijna met de dag groter wordt, werkt het ministerie onverdroten voort aan de nieuwe belastingheffing op (rendementen op) het privévermogen die vanaf 2027 in moet gaan. De EU wenst hier geen forfaitaire belastingheffing (meer), dus het moet anders: belastingheffing op het behaalde rendement in plaats van op de waarde. Lang was het de vraag of onder dat rendement ook vermogenswinsten gerekend moeten worden, het antwoord op die vraag is inmiddels: ja!

Er zijn ook nog wat andere veranderingen in de nieuwe wet aangebracht, zoals het schrappen van de verliescompensatie naar het verleden (wat inderdaad behoorlijk ingewikkeld zou worden), verliezen meenemen naar de toekomst blijft wel. Bijzonder is ook: het belasten van vermogenswinsten op vreemde valuta-rekeningen (en dus ook die op cryptovaluta), dat gaat dan weer een complex verhaal worden voorzie ik nu al.