Nieuws

Al decennia probeert de overheid de scheidslijn tussen ‘echte’ ondernemers en ‘schijnzelfstandigen’ scherp(er) te krijgen. Naar de mening van de overheid behoren die ‘schijnzelfstandigen’ te worden gepromoveerd tot ‘werknemer’ en daarmee (bijna) volledig gereguleerd met CAO’ s, salarisschalen, pensioen, ziektewet, ontslagbescherming en heel veel andere zaken).

De minister van Sociale Zaken schreef er afgelopen week maar weer eens een heel verhaal over aan de 2e Kamer. Conclusie: ingewikkeld. Andere conclusie: een grijs gebied zal er altijd blijven. Nog een andere conclusie: waar gehakt wordt, vallen spaanders. Gezocht wordt (al decennia lang dus) naar ‘een holistische benadering’. Nah ja: de boer (zijnde de ondernemer), hij ploegde voort…..

Ooit, in den beginne, werd de uitvoering van de toen nieuw bedachte ‘Toeslagen’ ondergebracht bij de Belastingdienst omdat die – toen nog wel – bekend stond als degelijk, betrouwbaar, effectief en efficiënt. Op zich was dat toen toch ook al een wat rare keus: de cultuur van de Belastingdienst is toch vooral het innen van geld en niet het uitbetalen van geld. Was het UWV geen betere uitvoerder, vonden velen toen. En wat die velen toen al dachten kwam uit: het ging niet goed. Wat overigens zeker niet alleen aan de Belastingdienst te wijten was, het constant veranderen van de regels door de politiek maakte er ook een zooitje van.

Sinds 01 januari 2021 is de dienst ‘Toeslagen’ geen onderdeel meer van de Belastingdienst, maar een zelfstandig onderdeel (dienst) van het Ministerie van Financiën. Om dat duidelijk te maken worden er langzaamaan veranderingen doorgevoerd in allerlei zaken, zoals ook de huisstijl van ‘de Toeslagen’. Wie alvast een kijkje wil nemen, dat kan hier. Niet schrikken dus, alles gaat volgens (een) plan.
Wat mij dan weer opvalt is dat deze (inmiddels gestruikelde) regering werkt(e) aan plannen om alle Toeslagen af te schaffen. Dus….. waarom deze hele operatie?

Afgelopen week viel er weer een interessante en vooral belangwekkende rechterlijke uitspraak over de Box 3-belasting op onze deurmat. Heel kort samengevat: het door de regering bedachte ‘wettelijk rechtsherstel’ is (nog steeds) onvoldoende. Op zich komt die uitspraak zelf niet echt als een verrassing (er liggen al meer uitspraken met ongeveer dezelfde strekking), bijzonder is wel dat de rechter hier zelf is gaan rekenen en een doorwrochte nieuwe aanslag heeft opgelegd.

Of althans: de Belastingdienst heeft opgedragen deze nieuwe aanslag zo op te leggen. Waar de Belastingdienst dan om diverse redenen weer niet blij mee is, vooral omdat dit soort aanslagen natuurlijk niet door ‘het systeem’ kunnen worden opgelegd; dat moet echt met een mens en een ouderwetse tekstverwerker, misschien zelfs wel met een typemachine (ja, die hebben ze daar nog!).
Overigens zien we dus ook in deze uitspraak weer het inmiddels bekende rechterlijke recept: belasten op basis van het werkelijke rendement en niets anders.

Vanaf 2030 moet automobiel Nederland gaan ‘rekeningrijden’, betalen per gereden kilometer dus en dat is heel anders dan hoe het nu gaat natuurlijk (hoewel …..). De onderlinge gedachte van dat plan is: wie rijdt, betaalt en dus ook: wie niet rijdt, betaalt niet.

Maar dit is NL en dus worden er tegelijk ook weer allerlei andere doelen bijgehaald, uitzonderingen bedacht en dan wordt het dus ingewikkeld, in ieder geval ingewikkelder dan x cent/kilometer. Voorlopige berekeningen laten inmiddels zien dat de kilometerprijs voorlopig op zo ’n 7 a 8 cent per kilometer gaat uitkomen. In het (oorspronkelijke) idee vervalt dan aan de andere kant de accijns op brandstof, de houderschapsbelasting (a.k.a. wegenbelasting) en de BPM.
Probleempje is er wel: dit alles moet wel (ongeveer) ‘budgetneutraal’ zijn voor de overheid: het mag dus geen belastinginkomsten kosten en het is lastig te voorspellen of het rijgedrag van ons allen door die nieuwe regels gaat veranderen en zo ja: welke kant op. De slimmigheid van de Nederlander kan inderdaad niet onderschat worden…..

Je kunt de laatste tijd geen krant of internetnieuwssite doorkijken of een tv-programma zien of het gaat over AI (Artificial Intelligence, kunstmatige intelligentie) en dan vooral over ChatGTP: de nieuwe vorm van automatisering. Afgelopen week stuurde de KvK zelfs een waarschuwing rond: ‘….de risico ’s van ChatGTP‘ met een best aardige uitleg van hoe het werkt en wat de risico ’s zijn.

Kort samengevat, die risico ‘s: het lijkt heel wat, maar dat is het lang niet altijd. Nog (lang?) niet in ieder geval.
Ondertussen is wel iedereen (nou ja, iedereen – ik wel overigens) aan het kijken wat je er nou aan hebt. Dat is ook niet zo moeilijk: accountje maken (de gratis versie natuurlijk) en eens kijken wat eruit komt. En? Soms inderdaad best aardig, soms grote onzin. Voordeel bij ChatGTP: als het antwoord op je vraag je niet bevalt: de knop ‘regenerate’ geeft je een nieuwe kans. Ook een aardige en snelle: die van MicroSoft (te bereiken via Bing).
In mijn vak wordt er al druk en driftig gekeken naar de (on-)mogelijkheden.
Trouwens: ChatGTP is bepaald niet de enige optie, hier vind je een lange lijst met soortgelijke programma ‘s. Als ik op vakantie ben ga ik eens kijken welke van die programma ’s het antwoord geeft dat ik graag wil horen….

Het valt me de laatste jaren steeds vaker op en ik hoor en zie het ook steeds vaker: de verschillen in mentaliteit, werkhouding en levensvisie (om maar eens een paar zaken te noemen) tussen de verschillende generaties.
Zelfs van wrijving tussen de generaties. En dat in een tijd waarin ‘diversiteit’ en ‘inclusiviteit’ al voorgedrukt staat op bijna alle in de handel beschikbare etiketten. Heel bijzonder allemaal, toch?

Ook in mijn vakgebied wordt hier natuurlijk naar gekeken en het leuke is: daar komen ze er ook niet uit. Interessant en leerzaam is het wel, dus ik deel het maar.

Vorige week nam de Eerste Kamer de nieuwe pensioenwet (Wtp) aan, dus die gaat over enige tijd (vanaf 2028) ook in. Tot die tijd hebben alle bedrijfstakpensioenfondsen de tijd om (naar verluidt) zo ’n 20 miljoen pensioendossiers om te werken naar individuele ‘spaarpotten’.
Dat omwerken (in ambtelijk vakjargon: ‘invaren’) gaat niet meevallen want: a) dat zijn wel heel veel dossiers (met de 60.000 dossiers uit de KinderOpvangToeslag-affaire is men nog steeds bezig) en dossiers gaan ook nog 50/60 jaar terug, b) de gegevens van de pensioenfondsen op individueel niveau zijn lang niet altijd compleet (dat hoefde vroeger ook niet zo) en c) het ontbreekt aan voldoende (deskundig) personeel om die enorme klus te klaren.

Er staat dan ook 4,5 jaar voor, dus gemiddeld 4,5 miljoen dossiers per jaar. Stel: gemiddeld 20 werkuren per dossier, dus 89.000.000 werkuren per jaar en daarmee zo ’n 50.000 manjaren werk per jaar, minstens. We kunnen in ieder geval niet zeggen dat deze regering niet voor werkgelegenheid zorgt.
En oh ja: wie denk je dat al die manjaren gaat betalen? Drie keer raden…..
Ondertussen draait de wereld natuurlijk ook gewoon door en is er een enorme schadeclaim (400 miljard!) in voorbereiding over (door overheidsbeleid) gemiste pensioen indexeringen. En hoppa: een tweede claim is ook al in voorbereiding. Als ik me niet vergis in het huidige tijdsgewricht komen er nog wel meer rechtszaken: van al die afzonderlijke pensioengerechtigden die het straks niet eens zijn met hoe hun individuele pensioenpot is berekend.

Wie kent het niet: het UBO-register? Toch? Voor wie het even ontschoten is: dat is een register waarin zichtbaar is wie -uiteindelijk- eigenaar is van iets, ‘where the buck stops’. Hoe ingewikkeld juridische en fiscale constructies ook gemaakt kunnen worden, aan het eind van de lijn is er altijd iemand die de echte baas is: de UBO.

Om dat voor iedereen inzichtelijk te maken kwam er (EU-breed) een verplicht UBO-register waarin iedereen naar behoefte kon rondkijken. En daar ging het even fout met die wetgeving, want voor iedereen is in strijd met de (ook EU-brede) privacy-wetgeving. Dat mag niet: UBO-register dus achter slot en grendel. Wie die info wettelijk wel nodig had mocht nog wel aan de cipier vragen of de gevangene in de gevangenis zat (dus of er een registratie was), maar dus niet wie het was (de UBO zelf dus). Ingewikkeld allemaal.
Maar er komt een tunneluitgang in zicht: beperkte toegang. MinFin Kaag heeft er een internetconsultatie voor geopend, dus mocht je hier een mening over hebben: schrijf het van je af…..

In de media was er erg weinig aandacht voor en als die aandacht er al was, was die op zijn minst oppervlakkig, onvolledig en ook nogal eens gewoon onjuist. Voor zelfstandig ondernemers zelf is die nieuwe pensioenwet niet zo heel erg belangrijk, hun oudedagsvoorziening zit meestal niet op de plek waar die nieuwe pensioenwet over gaat: de 2e pijler, de bedrijfstakpensioenfondsen.

De 1e pijler (de AOW) geldt voor (bijna) iedereen, via de 3e pijler (lijfrentes, banksparen e.d.) lopen de meeste oudedagsvoorzieningen van en voor zelfstandigen. En natuurlijk ook via de bijna nooit genoemde 4e pijler: beleggingen (aandelen, panden, e.d.) en sparen.
Voor wie inzicht wil hebben in wat er precies gaat veranderen: omroep MAX heeft een redelijk goed overzicht van zowel de plannen zelf als de bezwaren ertegen. Mijn kwartje in de collectebus: als dat maar goed gaat……..

Vanaf 2024 moeten alle (ja, alle) grotere organisaties (vanaf 100 medewerkers) een behoorlijk uitgebreid jaarverslag opmaken van het reisverkeer van de medewerkers: zakelijke reizen, maar ook het woon-werkverkeer. Dit alles uiteraard in het kader van de CO2-reductie, al die reizen hebben -zo is de gedachte- nou eenmaal een heftige impact op het klimaat.

Plus 100 medewerkers, daar heb ik professioneel natuurlijk niets mee van doen omdat al mijn klanten (veel) kleiner zijn. Maar mijn ervaring leert ook: het begint bij de groten, de kleintjes komen daarna. Dus ik heb de brochure, handleiding voor die nieuwe regeling toch maar eens doorgenomen. Brrrrrrr! Ga er -straks- maar aan staan (pdf).