Nieuws

Het valt me de laatste jaren steeds vaker op en ik hoor en zie het ook steeds vaker: de verschillen in mentaliteit, werkhouding en levensvisie (om maar eens een paar zaken te noemen) tussen de verschillende generaties.
Zelfs van wrijving tussen de generaties. En dat in een tijd waarin ‘diversiteit’ en ‘inclusiviteit’ al voorgedrukt staat op bijna alle in de handel beschikbare etiketten. Heel bijzonder allemaal, toch?

Ook in mijn vakgebied wordt hier natuurlijk naar gekeken en het leuke is: daar komen ze er ook niet uit. Interessant en leerzaam is het wel, dus ik deel het maar.

Vorige week nam de Eerste Kamer de nieuwe pensioenwet (Wtp) aan, dus die gaat over enige tijd (vanaf 2028) ook in. Tot die tijd hebben alle bedrijfstakpensioenfondsen de tijd om (naar verluidt) zo ’n 20 miljoen pensioendossiers om te werken naar individuele ‘spaarpotten’.
Dat omwerken (in ambtelijk vakjargon: ‘invaren’) gaat niet meevallen want: a) dat zijn wel heel veel dossiers (met de 60.000 dossiers uit de KinderOpvangToeslag-affaire is men nog steeds bezig) en dossiers gaan ook nog 50/60 jaar terug, b) de gegevens van de pensioenfondsen op individueel niveau zijn lang niet altijd compleet (dat hoefde vroeger ook niet zo) en c) het ontbreekt aan voldoende (deskundig) personeel om die enorme klus te klaren.

Er staat dan ook 4,5 jaar voor, dus gemiddeld 4,5 miljoen dossiers per jaar. Stel: gemiddeld 20 werkuren per dossier, dus 89.000.000 werkuren per jaar en daarmee zo ’n 50.000 manjaren werk per jaar, minstens. We kunnen in ieder geval niet zeggen dat deze regering niet voor werkgelegenheid zorgt.
En oh ja: wie denk je dat al die manjaren gaat betalen? Drie keer raden…..
Ondertussen draait de wereld natuurlijk ook gewoon door en is er een enorme schadeclaim (400 miljard!) in voorbereiding over (door overheidsbeleid) gemiste pensioen indexeringen. En hoppa: een tweede claim is ook al in voorbereiding. Als ik me niet vergis in het huidige tijdsgewricht komen er nog wel meer rechtszaken: van al die afzonderlijke pensioengerechtigden die het straks niet eens zijn met hoe hun individuele pensioenpot is berekend.

Wie kent het niet: het UBO-register? Toch? Voor wie het even ontschoten is: dat is een register waarin zichtbaar is wie -uiteindelijk- eigenaar is van iets, ‘where the buck stops’. Hoe ingewikkeld juridische en fiscale constructies ook gemaakt kunnen worden, aan het eind van de lijn is er altijd iemand die de echte baas is: de UBO.

Om dat voor iedereen inzichtelijk te maken kwam er (EU-breed) een verplicht UBO-register waarin iedereen naar behoefte kon rondkijken. En daar ging het even fout met die wetgeving, want voor iedereen is in strijd met de (ook EU-brede) privacy-wetgeving. Dat mag niet: UBO-register dus achter slot en grendel. Wie die info wettelijk wel nodig had mocht nog wel aan de cipier vragen of de gevangene in de gevangenis zat (dus of er een registratie was), maar dus niet wie het was (de UBO zelf dus). Ingewikkeld allemaal.
Maar er komt een tunneluitgang in zicht: beperkte toegang. MinFin Kaag heeft er een internetconsultatie voor geopend, dus mocht je hier een mening over hebben: schrijf het van je af…..

In de media was er erg weinig aandacht voor en als die aandacht er al was, was die op zijn minst oppervlakkig, onvolledig en ook nogal eens gewoon onjuist. Voor zelfstandig ondernemers zelf is die nieuwe pensioenwet niet zo heel erg belangrijk, hun oudedagsvoorziening zit meestal niet op de plek waar die nieuwe pensioenwet over gaat: de 2e pijler, de bedrijfstakpensioenfondsen.

De 1e pijler (de AOW) geldt voor (bijna) iedereen, via de 3e pijler (lijfrentes, banksparen e.d.) lopen de meeste oudedagsvoorzieningen van en voor zelfstandigen. En natuurlijk ook via de bijna nooit genoemde 4e pijler: beleggingen (aandelen, panden, e.d.) en sparen.
Voor wie inzicht wil hebben in wat er precies gaat veranderen: omroep MAX heeft een redelijk goed overzicht van zowel de plannen zelf als de bezwaren ertegen. Mijn kwartje in de collectebus: als dat maar goed gaat……..

Vanaf 2024 moeten alle (ja, alle) grotere organisaties (vanaf 100 medewerkers) een behoorlijk uitgebreid jaarverslag opmaken van het reisverkeer van de medewerkers: zakelijke reizen, maar ook het woon-werkverkeer. Dit alles uiteraard in het kader van de CO2-reductie, al die reizen hebben -zo is de gedachte- nou eenmaal een heftige impact op het klimaat.

Plus 100 medewerkers, daar heb ik professioneel natuurlijk niets mee van doen omdat al mijn klanten (veel) kleiner zijn. Maar mijn ervaring leert ook: het begint bij de groten, de kleintjes komen daarna. Dus ik heb de brochure, handleiding voor die nieuwe regeling toch maar eens doorgenomen. Brrrrrrr! Ga er -straks- maar aan staan (pdf).

Je bent nooit te oud om te leren, ook ik niet. Op het forum dat de Belastingdienst samen met mijn vakgebied onderhoudt stond afgelopen week een bericht waar ik even van in de war raakte. Ik kan het bericht zelf hier overigens niet laten zien: op dat forum kun je alleen terecht als je geregistreerd belastingconsulent bent. Wat stond daar dan? Dat je sinds kort alleen nog maar Zorgtoeslag kunt krijgen als je ook zorgpremie betaalt. Huh? Is dat niet logisch dan, die Zorgtoeslag is toch bedoeld om de financiële pijn van de dure zorgpremie wat te verlichten voor mensen met een laag inkomen? Toch?
Nou, blijkbaar niet dus. Als ik nu kijk op de site ven de Belastingdienst over de Zorgtoeslag dan zie ik het betalen van die premie niet bij de voorwaarden staan en dat was mij ook nog nooit opgevallen. Nu dus wel, de Belastingdienst controleert sinds kort of je ook zorgpremie betaalt.
Voor alle duidelijkheid: de Zorgtoeslag bestaat al sinds 2006…….

Een schier eindeloze en ook tijdloze discussie in ondernemersland: moet mijn bedrijf wel of geen B.V. zijn (worden)? Om te beginnen: daar is geen eenduidig antwoord op te geven. In die keuze spelen heel veel factoren een rol en die factoren willen vaak ook nog eens in de tijd veranderen, dus dan denk je dat je er bent – kun je opnieuw beginnen.

In onze vakpers vatte de schrijver het in een redelijk kort artikel maar weer eens samen. Toch leuk om eens mee te beginnen als je die kant op denkt, of juist ook als je die kant niet op denkt. Anyway, leesvoer voor het komende lange weekend.

Het is natuurlijk pas lente, maar regeren is vooruitzien en dus kwam de regering afgelopen week alvast met haar belastingplannen voor volgend jaar. Heel revolutionair is het allemaal niet (de overgang 2022 naar 2023 was ingrijpender), maar toch zijn er (zelfs 47!) wetenswaardige plannen opgenomen.
Veel van die plannen zijn behoorlijk technisch (vooral waar het gaat om de BOR, de BedrijfsOpvolgingsRegeling), sommige grijpen al snel in in de portemonnee van zowel de burger als de ondernemer.

Niet onbelangrijk is het afschaffen van de betalingskorting in de Inkomstenbelasting. Die betalingskorting krijgt iemand nu als die de te betalen belasting (Voorlopige Aanslag) snel en ineens betaalde. Dat haalt dus (zeker nu ook banken weer rente betalen) de stimulans eruit om belastingschulden snel af te tikken. Goed idee dus ;-).
Ook probeert de overheid nu de ‘no-cure-no-pay’ bureaus (die bijvoorbeeld WOZ bezwaren maken voor belastingplichtigen) de pas af te snijden door de eventuele kostenvergoeding niet meer direct aan die bureaus te betalen, maar aan de belastingplichtige. Of dat echt gaat helpen?? StasFin van Rij vindt – na onderzoek- in ieder geval wel dat veel van die bezwaren onnodig zijn.

Sinds een paar jaar moeten banken hun rekeninghouders steeds scherper in de gaten houden, zowel op wat ze doen op hun bankrekening als wat ze feitelijk in de maatschappij doen. Voor (een steeds groter aantal) bedrijven en instellingen is het daarom steeds moeilijker om een bankrekening te krijgen of te houden, ook al is er nogal eens weinig echt aan de hand. Motto: waar gehakt wordt, vallen spaanders.

Om wat te doen voor bedrijven en instellingen die hierdoor nodeloos getroffen worden en dus maatschappelijk en economisch niet (meer) kunnen functioneren onderzoeken banken, samen met de overheid, nu naar oplossingen en de oplossing schijnt nu te worden een ‘basisbankrekening’. Wat dat precies is moet nog verder uitgewerkt worden, maar het lijkt erop dat die bankrekening gaat lijken op wat voor particulieren al jaren bestaat.

In de gewone media plopt nieuws over de imploderende banken in de VS af en toe op, in de meer financiële media is er de laatste tijd bijna ieder dag wel nieuws te lezen. Kort samengevat: het gaat niet goed daar. Of dat gaat leiden tot een aardverschuiving zoals die zich in 2007/2008 afspeelde weet ik natuurlijk ook niet, wat ik wel weet is dat de gevolgen van die implosie toen nog steeds tastbaar zijn.

Wat er aan de overkant van de grote plas precies aan de hand is, is ook ingewikkeld. Het is ook lastig om precies de vinger achter de reden(en) voor die implosies te krijgen. Aan de zichtbare kant is wel duidelijk dat in veel gevallen het vertrouwen van de klanten weg is gevallen en die dus hun geld weghalen; gebeurt dat massaal dan komt zo ’n bank in de problemen, logisch.
Wat daar dan weer achter steekt is veel complexer, maar een grote gemene deler is wel te vinden: de (stevige) rentestijgingen van het laatste jaar. Het afgelopen decennium was de rente laag, zo niet (bijna) nul. Banken leven voor een belangrijk deel van het verschil tussen de rente die zij betalen op het geld dat klanten bij hen parkeren en de rente die zijn krijgen op dat geld als ze dat uitlenen aan klanten. Als de rente laag is werkt dat verdienmodel niet goed en dus zoeken banken naar mogelijkheden om het geld van hun klanten toch op de een of andere manier rendabel te krijgen. En daar gaat het nu vaak fout: banken hebben dat geld vaak voor langere tijd uitgeleend tegen (voor de huidige situatie) zeer lage rentes en nu moeten ze ineens (veel) meer rente gaan betalen aan hun klanten en dan klopt het rekensommetje niet meer. Als die uitstaande leningen dan vervolgens ook nog eens bij een bank zijn geplaatst die niet meer kan betalen dan ontstaat er een domino-effect van omvallende banken.
Vooralsnog speelt dit bij kleine en middelgrote banken en worden die (vast tegen een schappelijk prijsje) nu overgenomen (c.q. opgekocht) door de grote systeembanken (je kent het nog wel: too big to fail).

Een hele verzameling deskundigen vertelt ons dat we ons echt geen zorgen hoeven te maken: weinig aan de hand! Is dat ook zo? Weet ik veel. Wat ik wel weet is dat je nu goed moet kijken naar je eigen financiën, bedenk wat er in 2007/2008 gebeurde. Als zoiets dergelijks nu weer gebeurt, kun je de eventuele klappen dan opvangen?