Het geluid wordt steeds sterker: het einde van de hypotheekrenteaftrek (HRA) is in zicht. Nou is dat zicht al een jaartje of 20 (zelfs al veel langer eigenlijk) voelbaar, maar de aandacht ervoor wordt de laatste tijd steeds groter. ‘Ongelijkheid’ (het modewoord van de laatste jaren), kost de overheid teveel geld (dat is het dus eigenlijk vooral) zijn de onderliggende drijfveren in Den Haag en dat zijn serieuze drijfveren (hype en geld is een machtige combinatie). En bovendien: de EU vindt het nodig.
Tot nu toe gaat de discussie over die afschaffing gepaard met verzachtende maatregelen, zoals het verlagen van de Inkomstenbelasting en het niet ineens, maar geleidelijk afschaffen. Mijn ervaring is dat als zo ’n wind opsteekt er het een en ander gaat bewegen. Overigens is het fiscale effect van die aftrek al behoorlijk gereduceerd: aftrek kan nog slechts tegen een laag (eerste belastingschijf) belastingtarief, het amendement Hillen ligt al in het hospice langzaam af te sterven en het introduceren van de Bijleenregeling betekent ook minder aftrek.
De afgelopen week kwamen er wat onderzoeken naar buiten die zouden moeten aantonen dat het gevolg van het afschaffen best wel eens mee zou kunnen vallen, hoogstens een paar tientjes per maand. Jaja. Als ik door de aangiften van mijn huizenbezittende klandizie kijk is dat vaak een wel erg optimistische kijk.
Maar hoe dan ook, het kan geen kwaad om eens te gaan rekenen: hoe groot zou de impact van zo ’n afschaffing op jouw financiële positie zijn? En wat zou je kunnen doen om die impact zoveel als mogelijk binnen de perken te houden? Zoals we in de jaren ’80 al wisten: een slimme meid is op haar toekomst voorbereid (geld ook voor mannen overigens).