Het zijn bijzondere tijden. Wat eigenlijk normaal is (of zou moeten zijn, of op zijn minst lang zo was) wordt steeds bijzonderder gemaakt. Zoals het bericht dat wij in ons vak de vorige week zagen verschijnen op ons gezamenlijke forum met de Belastingdienst. Dat bericht zelf kan ik natuurlijk niet delen, maar het artikel erover in onze vakpers wel.
Wat staat daar nou eigenlijk? Dat wij -als beroepsgroep- voor onze geachte klandizie geen kosten mogen aftrekken die wettelijk niet aftrekbaar zijn.
Ja duh!
En toch, zo is blijkbaar de ervaring van de Belastingdienst, gebeurt dat met enige regelmaat. Wat dus eigenlijk betekent dat ‘wij’ ons werk niet goed doen. Zeker, het is onze taak creatieve oplossingen te vinden of te bedenken en de grens van het wettelijk toelaatbare op te zoeken. Daar buiten gaan is -vind ik en gelukkig velen met mij – not done, wat wij verder persoonlijk ook van sommige wettelijke regels vinden.
De overheid noemt die rol ‘poortwachter’, je weet wel: die strenge, met hellebaard bewapende, man die iedereen die door de stadspoort naar binnen wil uitgebreid bekijkt en de meegezeulde tassen opent om na te gaan of er geen verboden zaken worden meegesmokkeld. Die poortwachter. Dat zijn wij dus (ook). Onbezoldigd, dat dan weer wel.
Zoiets als dit?