Zo, dat is nog eens een heftige kop boven een blog. Toch? Niet gelijk weglopen wegclicken! Ik probeer het uit te leggen. Sinds 2016 bestaat de wet DBA (Deregulering Beoordeling Arbeidsrelaties), kabinet Rutte II dus nog, minister Asscher dus ook). Doel van die wet was om eindelijk duidelijkheid te verschaffen over de al decennia (eeuwen?) schurende kwestie wanneer een ingehuurd iemand (of bedrijf) wel of niet in loondienst moest. Een mooi streven natuurlijk, te mooi om waar te zijn zelfs. De invoering van die wet liep al snel vast in het gebruikelijke juridische moeras, om vervolgens helemaal te verzuipen tijdens het Coronatijdperk (vandaar: moratorium).
Maar… het lijk is opgegraven en wordt momenteel gereanimeerd.
Je hebt als bedrijf(je) een probleem en je wilt dat oplossen door daar (al dan niet tijdelijk) iemand voor in te huren. Dat kan door die persoon in loondienst te nemen, dat kan door iemand via een uitzendbureau in te huren of te payrollen. Maar er zijn ook nogal wat kleine bedrijfjes (vaak eenpitters) die die klus voor je kunnen klaren, met een factuurtje achteraf. Wat is daar mis mee? Wat daar mis mee is, is dat de overheid daar iets van vindt. Want als wat die eenpitter doet ook door een werknemer gedaan zou kunnen worden, waarom is die eenpitter dan ook geen werknemer? Oftewel: is die eenpitter geen ‘schijnzelfstandige’?
Kort samengevat is de gouden regel in dit soort situaties: iemand is werknemer, tenzij ‘ie dat niet is.
De KvK heeft laatst weer eens geprobeerd deze kwestie uit te leggen.
Iemand nodig om een gat in je rooster te vullen? Iemand om je website bij te werken? Iemand om even bij te springen achter de toonbank, om je computer up-to-date te brengen? Of je werkplaats of kantoor weer schoon te poetsen? Moet die iemand dan wel/niet in loondienst, that is the question!
En denk vooral ook andersom: misschien ben jij wel niet degene die iemand inhuurt, misschien ben je wel degene die wordt ingehuurd! Same question, same answer.