De Uber-chauffeurs, toch werknemer

Als er iets is waar de boven ons gestelden moeite hebben het te snappen en te regelen, dan is dat wel de kwestie waar werknemerschap eindigt en zelfstandig ondernemerschap begint (of vice versa natuurlijk, ook goed). Al sinds decennia, zo niet centennia, probeert de overheid dit fenomeen wettelijk te pakken te krijgen en als een aal in een emmer snot wil dat maar niet lukken. De hoeveelheid regels die sinds jaar en dag over ons als ondernemers is uitgestort is inmiddels van epische proporties en nog steeds …. is het niet goed.
Ik geef grif toe: makkelijke materie is dat ook niet. So-wie-so niet, maar als er dan ook nog allerlei politieke stokpaardjes doorheen gaan lopen en er diverse soorten van nieuwe (platform-)dienstverlening ontstaat lukt het zelfs Salomo niet meer om die knoop te ontwarren.
Inmiddels draait de wereld natuurlijk wel gewoon door en als het de overheid niet lukt iets te regelen dan doet de markt dat (zelf) wel. En dus beoordeelde de rechter de Uber-chauffeurs vorige week als werknemers en niet als zelfstandig ondernemers, iets vergelijkbaar was ook al bij de Deliveroo-fietsers gebeurd (maar dan weer anders). Ook voor de rechter blijft het lastige materie, zo blijkt uit de uitspraak (die inmiddels overigens alweer van allerlei kanten wordt aangevallen, want er zitten toch de nodige ‘bijzondere’ redeneringen in). Maar goed, het is in ieder geval iets, ter lering voor iedereen die wel eens iemand ‘inhuurt’.