Het einde van de stille vennoot

Commanditaire Vennootschappen (cv ‘s) zijn er in Nederland niet zo heel erg veel, maar ze zijn er wel en ze zijn er al héél lang. Een cv (voor de niet kenner) is een eenmanszaak of v.o.f. met een (of meerdere) vennoten die alleen geld in het bedrijf hebben gestoken en verder geen handelingen e/o werk verrichten, de zogenaamde ‘stille vennoot’. De stille vennoot draagt in de meeste gevallen ook niet meer aansprakelijkheid (en dus risico) dan het geld dat ‘ie ingebracht heeft, in tegenstelling tot de gewone vennoten die hoofdelijk voor alle schulden aansprakelijk zijn. De stille vennoot staat ook niet met naam en toenaam beschreven bij de KvK. Een cv komt bijvoorbeeld vaak voor als ouders hun bedrijf overdragen aan hun kinderen, maar er met hun geld nog een tijd in blijven zitten.
Vooral met het (steeds verder doordenderende) overheidsbeleid om criminaliteit (vooral witwassen) tegen te gaan is het plan nu om de stille vennoot niet meer ‘stil’ te laten zijn, maar met naam en toenaam bij de KvK de registreren (en dus voor iedereen zichtbaar te maken). De Belastingdienst weet wel (of kan weten) wie die stille vennoot is, dus mij ontgaat nut en noodzaak van deze actie die een einde maakt aan een mooi en eeuwenoud fenomeen uit het Nederlandse bedrijfsleven.