Inkijkje in de (financiële, fiscale) keuken

Dit (hier schrijven over wat er zoal speelt op mijn eigen vakgebied) doe ik niet vaak, maar het moet nu echt even. Want afgelopen week rinkelde er een harde alarmbel over iets waar ik mij al tijden aan irriteer: onze (ook mijn) rol als onbezoldigd opsporingsambtenaar politieagent.
Eerst hier wat uitleg.
Iedereen en alles moet dus op allerlei zaken gaan letten en, als dat volgens de richtlijnen moet, daar melding van maken bij het FIU (wel eens van gehoord? Hier vind je ze, Wiki hier). Herinner je je nog die 700 miljoen boete voor de ING? En laatst een wat lagere boete voor de ABN? Die deden dat dus niet goed genoeg, volgens de overheid. Ja, dat gaat over dezelfde wet als waar ik het nu ook over heb: de WWFT. Maar wat blijkt dus, aldus de beroepsgroepen dan: vervolgens doet de overheid veel te weinig met al die meldingen. Want te weinig personeel.
Tja…..
Ondertussen heeft de ING 2.000 mensen aan het werk die alles en iedereen aan het ‘screenen’ zijn. Ik las laatst (nee, ik weet niet meer waar) dat iemand die al 40 jaar particulier klant was bij een bank een zakelijke rekening aanvroeg. Die aanvraag duurde 6 weken (voorheen 1 a 2 weken) en de rekening werd alleen maar gegeven als de klant maximaal 10% van zijn omzet cash afstortte.
Zeker, die meneer aan het einde van het artikel heeft wel een punt, maar dit soort krampachtige toestanden is wel de totaal andere kant van wat goed en werkbaar is en waar de goeden weer eens onder de kwaden moeten lijden ter meerdere glorie van ….. ja, van wat?
Nah ja… als (schrale) troost dit dan maar?